"THE GHOST OF YOTSUYA" : Η ΙΑΠΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ

 

Η Ιαπωνία έχει, ως γνωστόν, παράδοση αιώνων στις υπερφυσικές ιστορίες. Επόμενο ήταν λοιπόν το τόσο διαδεδομένο αυτό χαρακτηριστικό της ιαπωνικής κουλτούρας να περάσει και στην οθόνη από την αρχή ήδη του κινηματογράφου της χώρας. Ένα από τα κλασικά δείγματα του είδους είναι το "The Ghost of Yotsuya", που γύρισε το 1959 0 παραγωγικότατος Nobuo Nakagawa (1905-1984).

Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός σαμουράι και του υπηρέτη του ή μάλλον τον όλο και πιο ολισθηρό δρόμο προς το Κακό που ακολουθούν οι δυο τους. Ο υπηρέτης είναιι ο κακός και σατανικός σύμβουλος, που παρασύρει όλο και βαθύτερα με τις ολέθριες συμβουλές του τον αφέντη του, ο οποίος, κάπου στο βάθος, διατηρεί ακόμα ψήγματα ηθικής και τύψεων. Το ένα έγκλημα διαδέχεται το άλλο, μέχρι που ο ήρωας θα φτάσει στην ίδια τη σύζυγό του, με την οποία κάποτε ήταν ερωτευμένος. Το έγκλημα θα εκτελεστεί, αλλά το φάντασμα της γυναίκας ζητά εκδίκηση...

Η ταινία είναι έγχρωμη και ατμοσφαιρική. Διάβασα ότι η ιστορία αυτή έχει μεταφερθεί κι άλλες φορές στο σινεμά, αυτή εδώ όμως θεωρείται η καλύτερη μεταφορά. Εκτός από τις εικόνες, την ανατριχιαστική διαδικασία θανάτου της κοπέλας και άλλες λεπτομέρειες, ενδιαφέρον έχει η διαρκής πτώση του ήρωα και η ιλιγγιώδης πορεία του προς το απόλυτο κακό μέσα από όλο και πιο αδίστακτες μεθοδεύσεις και ίντριγκες. Τελικά το φιλμ, πέραν του στοιχείου της εκδίκησης, μιλά νομίζω για μια ακόμα φορά για την ανθρώπινη απληστία, η οποία δεν έχει όρια. Ίσως να αποτελεί και το χειρότερο ανθρώπινο χαρακτηριστικό, αυτό που έχει οδηγήσει στις εφιαλτικότερες καταστάσεις την ανθρωπότητα (από τους διάφορους επίδοξους παγκόσμιους κυρίαρχους ως τους νυν δισεκατομμυριούχους που η αύξηση της δύναμής τους προχωρά παράλληλα με την άυξηση της ανθρώπινης φτώχιας).

Η ταινία συνίσταται στους λάτρεις του κλασικού φανταστικού, του κλασικού γιαπωνέζικου κινηματογράφου και του κλασικού κινηματογράφου γενικότερα.