ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΟ "ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΩΝ ΖΩΩΝ"

Ο David Michôd είναι αυστραλός και το "Animal Kingdom" του 2010 είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί "μεταφράστηκε" στα ελληνικά "Το Χρίσμα"). Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για ένα από τα εντυπωσιακότερα ντεμπούτα των τελευταίων χρόνων.
Η ταινία καταδύεται στον εγκληματικό αυστραλέζικο υπόκοσμο και μελετά μια πολυμελή οικογένεια εγληματιών. Ληστείες τραπεζών και διακίνηση ναρκωτικών είναι από τις βασικές τους ασχολίες. Παρ' όλα αυτά οι οικογενειακοί δεσμοί είναι ισχυροί, η αγάπη και η αλληλεγγύη ανάμεσα στα μέλη αναμφισβήτητη. Ωστόσο και η κτηνωδία ορισμένων τουλάχιστον από αυτά τα μέλη είναι κι αυτή δεδομένη. Είναι εκπληκτική (και σαν ηθοποιία, ήταν άλλωστε υποψήφια για Όσκαρ δεύτερου ρόλου) και η παρουσία ενός ιδιόρυθμου θηλυκού πάτερ φαμίλια, μιας μάνας δηλαδή που αγαπά πραγματικά όλα τα παιδιά, ανίψια και εγγόνια της και συγχρόνως δεν διστάζει να γίνει αληθινά σκληρή όταν χρειαστεί να προστατέψει την οικογένεια - ή, τέλος πάντων, ό,τι απόμεινε απ' αυτήν.
Οι αρετές της ταινίας είναι πολλές. Πέρα από χολιγουντιανά κλισέ, καταγράφει με ρεαλισμό όσα συμβαίνουν. Δίχως overdose δράσης, αφήνει συχνά τα συναισθήματα να μιλήσουν. Η σφιχτοδεμένη πλοκή δεν με άφησε να κουραστώ ούτε λεπτό. Ξεκινά σαν ντοκιμαντερίστική καταγραφή και σιγά - σιγά, ανεπαίσθητα θα έλεγα, αρχίζει να απογειώνεται, σφίγγοντας ολοένα τον ασφυκτικό κλοιό γύρω από την οικογένεια και κάνοντας όλο και πιο αγχωτικά τα όσα συμβαίνουν. Κι αυτό που συμβαίνει είναι ένα ολοένα περισσότερο εμφανές αδιέξοδο. Στα πάντα.
Η κοινωνική ματιά του φιλμ είναι εξ ίσου δυνατή. Στην αγριότητα της εκτός νόμου οικογένειας με τους ισχυρούς δεσμούς αίματος, αντιπαρατίθεται η εξ ίσου αγριότητα των ("ανεξέλεγκτων", όπως λέγεται σε κάποιο σημείο) διωκτικών αρχών. Και ταυτόχρονα στηλιτεύεται και ένα βαθιά άρρωστο σύστημα δικαιοσύνης, το οποίο, πολύ απλά, δεν είναι σε θέση να αποδώσει δικαιοσύνη, οδηγώντας έτσι μαθηματικά σε ποικίλες μορφές αυτοδικίας. Βρισκόμαστε δηλαδή στην απόλυτη κυριαρχία του νόμου της ζούγκλας, στην καρδιά του "ζωικού βασιλείου" του τίτλου, απ' όπου κανείς, απ' τη στιγμή που εμπλέκεται έστω και άθελά του (όπως ο νεαρός ήρωας της ταινίας) δεν μπορεί να ξεφύγει.
Ξαναλέω: Νομίζω ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό ντεμπούτο. Μακάρι η συνέχεια του αυστραλού δημιουργού να είναι ανάλογη.