"C.H.U.D." ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΟΝΟΜΟΥΣ

Το “C.H.U.D.” είναι ένα b-movie τρόμου που γυρίστηκε το 1984 και είναι η μοναδική ταινία του μοντέρ κατά τα άλλα Douglas Cheek. Ως τέτοιο λοιπόν (ως b-movie εννοώ) φέρει όλα τα κλισέ και όλες τις ευκολίες του είδους.
Μια σειρά από παράξενους φόνους στη Νέα Υόρκη οδηγεί κατ’ ευθείαν στους δαιδαλώδεις υπόνομους της πόλης όπου, όπως όλα δείχνουν, κατοικούν κάποια όχι και πολύ συνηθισμένα ανθρωποφάγα όντα. Στην ιστορία εμπλέκονται άστεγοι της πόλης που κατοικούν στους υπονόμους, ένας εθελοντής «χίπης» που τους φροντίζει, ένας φωτογράφος μόδας και η φίλη του και ο απαραίτητος αστυνομικός που ερευνά την υπόθεση. Φυσικά ένα μέρος της δράσης εκτυλίσσεται εκεί κάτω.
Εντάξει, μην περιμένετε πολλά. Απλώς πρόκειται για ένα συμπαθητικό δείγμα του είδους αυτού (αν είστε φαν), «τίμιο» μέσα στην αφέλειά του. Την σεναριακή αφέλεια εννοώ, αφού και διάφορα κενά υπάρχουν και ένα τέλος όπου, ενώ βλέπουμε την κατάληξη των ηρώων, δεν ξέρουμε τι ακριβώς γίνεται (ή θα γίνει) με τα τέρατα. Όσο για τα εφφέ, είναι αστεία με τα σημερινά δεδομένα (μάτια που φωσφορίζουν, καταπράσινο αίμα κλπ.), αλλά, θυμηθείτε, το 1984 δεν υπήρχαν ακόμα ψηφιακές δυνατότητες, οπότε το συγκεκριμένο θέμα δεν με χαλάει και πολύ. Ίσα – ίσα που προσθέτει κάτι στη γοητεία του «χειροποίητου» b-movie. Σασπένς και κάποιες τρομακτικές σκηνές υπάρχουν, αλλά και άλλες που έχουμε ξαναδεί.
Θα αναφέρω και την κάποια πολιτική διάσταση του μικρού αυτού φιλμ. Πολλά απ’ όσα συμβαίνουν οφείλονται στην κυβέρνηση και κάποιους χειρισμούς της, ενώ ο «κακός» της ταινίας είναι ένας υψηλόβαθμος κυβερνητικός αξιωματούχος. Και, σαν background στο όλο φιλμ, υπάρχει μια έντονη οικολογική προβληματική. Όλα αυτά εγώ τουλάχιστον τα θεωρώ θετικά στοιχεία. Στα συν και η έστω επιφανειακή ματιά που ρίχνει σε κάποιους πραγματικά «καταραμένους» και παρίες, που ζουν ανάμεσά μας και βρίσκονται, δυστυχώς, σε κάθε μεγάλη πόλη του πλανήτη. Γενικά το όλο κλίμα του και οι χώροι (κυριολεκτικά και κοινωνικά) στους οποίους κινείται έχουν ενδιαφέρον.
Συνολικά βρίσκω την ταινία συμπαθητική – με όλη την πλάκα που μπορεί να κάνει κανείς – όπως επίσης και αρκετά καλό δείγμα b-movie τρόμου μιας συγκεκριμένης εποχής (των 80ς συγκεκριμένα). Δεν είναι κάτι σπουδαίο, μην το πάρετε πολύ στα σοβαρά, και θυμηθείτε απαραιτήτως: Απευθύνεται αποκλειστικά σε φανς του είδους. Θυμηθείτε επίσης ότι το φιλμ αυτό έχει γυριστεί πολύ πριν το κατά πολύ γνωστότερο "Mimic" του Ντελ Τόρο, που κι αυτό διαδραματίζεται κυρίως σε υπονόμους.
Αν, τέλος,΄καίγεστε να μάθετε τι διάολο σημαίνει επιτέλους αυτό το C.H.U.D., δεν έχετα παρά να δείτε την ταινία.