ΟΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ "ΑΘΛΙΟΙ"

Με την πρώτη μυθοπλαστική του ταινία, τους "Ἀθλιους" του 2019,  ο εκ Μάλι και κάτοικος Γαλλίας Ladj Ly κατάφερε να με συγκλονίσει.
Το φιλμ είναι, υποτίθεται, αστυνομικό. Ένας μπάτσος από την επαρχία μετατίθεται σε μια εκρηκτική και υποβαθμισμένη γειτονιά του Παρισιού, που κατοικείται κυρίως από μετανάστες και απογόνους τους. Στην πρώτη του κιόλας περιπολία με δύο έμπειρους συναδέλφους του θα αντιληφθεί ότι βρίσκεται ανάμεσα σε αντικρουόμενες ομάδες και συμφέροντα, θα μπλέξει σε ένα βίαιο επεισόδιο που αφορά ένα παραβατικό παιδί και ένας εφιαλτικός αγώνας δρόμου για το ποιος θα προλάβει ποιον αρχίζει...
Υπάρχει η πλοκή και η δράση που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα, υπάρχει το στοιχείο της περιπἔτειας, η πέρα για πέρα ρεαλιστική, ῝βρώμικη῝ εικόνα και η δυνατή σκηνοθεσία. Αυτά και μόνο θα αρκούσαν για να με κρατήσουν καθηλωμένο. Αυτά όμως είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η ουσία είναι όσα δείχνονται για την κόλαση των υποβαθμισμένων προαστίων του Παρισιού (και πλήθους άλλων δυτικών μεγαλουπόλεων προφανώς). Κατοικημένα από ένα μωσαικό φυλών, χρωμάτων και κουλτούρων, με μεγάλο μέρος (νεαρών κυρίως) κατοίκων με παραβατική συμπεριφορά, με διαφορετικά συμφέρονται που αλληλοσυγκρούονται, με τους μπάτσους να αποτελούν απλώς και μόνο μια ακόμα συμμορία (ή ομάδα συμφερόντων) ανάμεσα στις τόσες, με τα πάντα να βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού και τη βία έτοιμη να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή, με την παραμικρή ῝σπίθα῝ που θα την πυροδοτήσει, κι όλα αυτά φυσικά κάτω (ή εξαιτίας) από την ῝ομπρέλα῝της γενικευμένης φτώχιας και ενός εξαιρετικά άσχημου αστικού τοπίου, τα μέρη αυτά φαντάζουν ως μία επίγεια κόλαση. Ή, ακριβώς όπως υπονοεί ο τίτλος, το μέρος όπου ζουν οι σύγχρονοι Άθλιοι, 150 χρόνια μετά από αυτούς του Ουγκό - πόσο λίγο έχουν αλλάξει από τότε τα πράγματα, τουλάχιστον όσον αφορά το θέμα της εξοργιστικής ανισότητας...
Στο νου μας έρχεται βεβαίως το ῝Μίσος῝ του Κασοβιτς. Παρόμοια δύναμη, παρόμοια καταγραφή της ῝κόλασης῝... Και να θυμάστε: Ανάμεσα σε μαύρους, τσιγγάνους, πακιστανούς, έμπορους ναρκωτικών, μπάτσους, αδελφούς μουσουλμάνους και άλλους που ισορροπούν στο χείλος του γκρεμού, έτοιμοι να συγκρουστούν ανά πάσα στιγμή και να τινάξουν τα πάντα στον αέρα, δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Υπάρχει μόνο ένα καζάνι που βράζει και, πολύ φοβάμαι, θα τιναχτεί κάποια στιγμή με απρόβλεπτες για όλους μας συνέπειες. Τουλάχιστον από το φιλμ φαίνεται να μην υπάρχει καμία λύση...