ΟΙ ΒΑΘΥΤΑΤΟΙ ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΦΟΒΟΙ ΚΑΙ Ο "BABADOOK"

Το 2014 η πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθετικά αυστραλή Jennifer Kent γυρίζει τι "Babadook: Οι Σελίδες του Τρόμου" (The Babadook), μια ταινία τρόμου με αρκετές αρετές.
Η ηρωίδα είναι μια μόνη μητέρα, η οποία έμεινε χήρα σε δυστύχημα ενώ ακόμη ήταν έγκυος. Ο εξάχρονος γιος της είναι υπερκινητικός, φοβερά δύσκολος στην ανατροφή και κατατρύχεται από διαρκείς φόβους και εφιάλτες. Στο σχολείο και στις συναναστροφές γίνεται (δικαίως) αντιπαθητικός και απομονώνεται, αφού τρομοκρατεί τους πάντες. Όταν στο σπίτι εμφανιστεί ένα παράξενο εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο με πρωταγωνιστεί τον τρομακτικό Babadook, ένα σκοτεινό ον που, αν το καλέσεις άπαξ, θα σε στοιχειώνει για όλη σου τη ζωή, ο εφιάλτης θα κορυφωθεί, καθώς όντως παράξενα και τρομακτικά θα αρχισουν να συμβαίνουν, ενώ η μητέρα είναι αδύνατο να ξεφορτωθεί το βιβλίο και, σταδιακά, καταρρέει.
Νομίζω ότι η αρετή της όντως τρομακτικής αυτής ταινίας είναι το γνώριμο έδαφος στο οποίο κινείται. Παίζει πολύ με πράγματα που όλοι σχεδόν έχουμε βιώσει ή που συναντούμε γύρω μας: Οι παιδικοί εφιάλτες, οι παιδικοί φόβοι μας από εικονογραφήσεις ή διηγήσεις (θυμάμαι τον εαυτό μου τρομάζει από συγκεκριμένες εικόνες), η δυσκολίες μιας μόνης μητέρας στην ανατροφή του παιδιού, η βαθειά ανησυχία του παιδιού στις πρώτες επαφές με τους άλλους (σχολείο, φίλοι κλπ.), όλα διαθέτουν μια σαφή ρεαλιστική βάση. Θίγεται επίσης το δύσκολο θέμα της ανατροφής ενός προβληματικού παιδιού και τα αδιέξοδα που η κατάσταση αυτή δημιουργεί.
Από την άλλη, η υποβλητική σκηνοθεσία, η εμπλοκή όλο και βαθύτερα στον εφιάλτη, το κοινωνικό αδιέξοδο στο οποίο σταδιακά οδηγείται η οικογένεια, όλα συμβάλλουν στο χτίσιμο μιας σκοτεινής και τρομακτικής ατμόσφαιρας, αλλά και στην αίσθηση της κλειστοφοβίας και του αδύνατου της απεμπλοκής απ' όλα αυτά. Και φυσικά, υπάρχουν και πολές ψυχαναλυτικές αναφορές.
Γενικά τη θεωρώ πετυχημένη και αρκετά πρωτότυπη ταινία τρόμου, και μάλιστα σε μια εποχή που το είδος περνά περίοδο παρακμής. Πολύ μακριά από τα αηδή και, τελικά, βαρετά torture porn, ξαναβρίσκει τις ρίζες του αληθινού τρόμου και γι' αυτό αποτελεί νομίζω μια καλή πρόταση για τους φίλους του είδους. Μόνο γι' αυτούς, εννοείται.