ΕΝΑ ΚΤΗΝΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ ΚΑΘΕ ΤΑΜΠΟΥ

Ο Walerian Borowczyk (1923-2006), Πολωνός και με σημαντική θητεία στο κινούμενο σχέδιο πριν πάει στη Γαλλία, είναι ένας από τους σημαντικούς ερωτογράφους στη δεκαετία του 70. Πολλές φορές μάλιστα οι ταινίες του αγγίζουν τα όρια της πορνογραφίας. "Το Κτήνος" του 1975 είναι από τις χαρακτηριστικές τέτοιες περιπτώσεις.
Βλέποντάς το σήμερα, μπορώ να πω ότι δεν το θεωρώ ιδιαίτερα καλή ταινία. Υπάρχει κάτι άτσαλο, πρόχειρο στη σκηνοθεσία και πολλές σκηνές ανήκουν περισσότερο στο χώρο του γκροτέσκο. Λίγα για το στόρι: Μια όμορφη και πλούσια αμερικάνα δέχεται να παντρευτεί τον γόνο μιας παρακμασμένης γαλλικής αριστοκρατικής οικογένειας, τον οποίο γνωρίζει μόνο από αλληλογραφία. Όταν φτάνει στον σχεδόν εγκαταλειμένο πύργο, όπου αυτός ζει με τον πατέρα και τον θείο του, η ατμόσφαιρα, φορτισμένη ερωτικά από την πρώτη στιγμή, την κάνει να ξεπεράσει τα ταμπού της και να επιθυμήσει πράγματα που δεν μπορούσε να φανταστεί. Παράλληλα, ο θρύλος ενός κτήνους που εμφανίζεται στον πύργο κάθε 200 χρόνια κάνει ακόμα πιο βαρειά την ήδη αλλόκοτη ατμόσφαιρα.
Προφανώς ο Μπόροβζικ θέλει να μιλήσει για τις απωθημένες ερωτικές επιθυμίες των "καθώς πρέπει" ανθρώπων και για το "κτήνος" που όλοι κρύβουμε μέσα μας δίχως συνήθως να το γνωρίζουμε, που όταν απελευθερωθεί οδηγεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ταυτόχρονα καυτηριάζει με ειρωνία την σεξουαλική υποκρισία των ανώτερων τάξεων, της εκκλησίας και γενικά μιας κοινωνίας μουχλιασμένης, που κύριο μέλημά της έχει να κρύψει όσο καλύτερα γίνεται αυτά που πραγματικά ποθεί. Προσπαθώντας ίσως συνειδητά να ενοχλήσει ή, αν θέλετε, να δοκιμάσει τα όρια των θεατών, βάζει κάθε είδους ερωτικές σκηνές: Το άφθονο γυμνό, οι αυνανισμοί, η παιδεραστία, η κτηνοβασία και άλλα διάφορα δίνουν και παίρνουν. Η σκηνή του βιασμού της κόμισας από το ζωόμορφο τέρας, απωθητικό και ερωτικό ταυτόχρονα, με το τελευταίο να εκσπερματώνει ακατάπαυστα σε κοντινά πλάνα, με την ωμότητα και το γκροτέσκο να συνυπάρχουν, είχε στην εποχή της συζητηθεί πολύ. Τα κοντινά αλόγων που συνουσιάζονται, με όλες τις "βρώμικες" λεπτομέρειες, θα ενοχλήσουν επίσης τους σεμνότυφους θεατές. Οι τελευταίοι, προειδοποιώ, ας μείνουν μακριά, πολύ μακριά από την ταινία.
Ωστόσο, το είπα και στην αρχή: Βρίσκω το "Κτήνος" αρκετά ξεπερασμένο, άγαρμπο σκηνοθετικά, ακατέργαστο. Και δεν σας κρύβω ότι σε κάποια σημεία βαρέθηκα. Δεν μπορώ πάντως παρά να επισημάνω ότι μια τέτοια ταινία θα ήταν αδύνατο να γυριστεί σήμερα, σε μια εποχή ασφυκτικής πολιτικής ορθότητας, συντηρητισμού και σεμνοτυφίας. Ίσως γι' αυτό να αξίζει να το δει κανείς. Ή ως ένα ακόμα κινηματογραφικό αξιοπερίεργο.