Ο "ΜΠΟΜΠ Ο ΧΑΡΤΟΠΑΙΧΤΗΣ", Ο ΤΖΟΓΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

 Το 1956 ο μεγάλος στυλίστας Jean -Pierre Melville (1917-1973) γυρίζει τον "Μπομπ τον Χαρτοπαίκτη" (Bob le Flambeur), ένα νουάρ / αστυνομικό στο κλίμα του δημιουργού.

Ένας μεσήλικας πλέον παλιός γκάγκστερ, που διαθέτει και το μεγάλο πάθος της χαρτοπαιξίας, χάνει όλα του τα λεφτά μένοντας στο απόλυτο μηδέν. Μόνη λύση να οργανώσει μια ληστεία, όπως είχε κάνει και παλιά, στο μακρινό παρελθόν (και το είχε πληρώσει τότε με φυλακή).

Κλασικό νουάρ, όμορφες, ασπρόμαυρες εικόνες, 50ς ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα και η χαρακτηριστική λιτότητα του Μελβίλ (αν και όχι τόσο έντονη όσο σε μεταγενέστερα φιλμ του), συνθέτουν ένα γοητευτικό σκηνικό. Ιδιαίτερα cool ο βασικός ήρωας, που έχει κερδίσει τον σεβασμό όλων (ακόμα και των μπάτσων, ένας αξιωματικός των οποίων είναι ένας από τους καλύτερους φίλους του), παράδειγμα προς μίμηση για νεαρούς του χώρου και με τις γυναίκες να τον θέλουν... Είναι κομψός, ευγενής, ψύχραιμος, με αριστοκρατική φινέτσα και καθόλου δε μοιάζει με τύπο του υποκόσμου.

Κάποιοι θεωρούν την ταινία ως "την πρώτη ουσιαστικά της νουβέλ βαγκ" (άτυπα, αφού ο Μελβίλ ανήκε σε προηγούμενη γενιά από τους νεαρούς τότε δημιουργούς της), που θα κατέκλυζε το ευρωπαϊκό σινεμά σε πολύ λίγο χρόνο από το συγκεκριμένο φιλμ. Ωστόσο, πέρα από τις αρετές αυτές - και άλλες που πιθανόν θα ανακαλύψετε - προσωπικά προτιμώ άλλες ταινίες του Μελβίλ.