"LOVING PABLO": ΕΡΩΤΑΣ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΛΗΣΤΙΑ

Το "Loving Pablo" (2017) του ισπανού Fernando Leon de Aranoa είναι ένα φιλμ για τη ζωή και την "καριέρα" του διαβόητου ναρκέμπορα Πάμπλο Εσκομπάρ, με τον Χαβιέ Μπαρδέμ και την Πενέλοπε Κρουζ στους βασικούς ρόλους. Και, φυσικά, βασίζεται στην αληθινή ιστορία.
Ο Εσκομπάρ μεσουράνησε στις δεκαετίες 80 και 90. Άπληστος, συχνά κτηνώδης, εξουσιομανής, μνησίκακος προς τους αντιπάλους του, ταυτόχρονα ευεργέτης των απελπιστικά φτωχών κατώτερων στρωμάτων της Μενταγίν (δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κολομβίας), οι οποίοι ζουν σε σκουπιδότοπους, λατρεύτηκε απ' αυτούς, δημιούργησε έναν πανίσχυρο ιδιωτικό στρατό, εξόντωσε "συνάδελφους" αντιπάλους, διέφθειρε τους πάντες, αλλά και ερωτεύτηκε παράφορα (παράλληλα με την κανονική του σύζυγο) μια διάσημη τηλεπερσόνα της χώρας του. Επίσης εξελέγει βουλευτής (!!!) - αν και όχι με πολύ καθαρό τρόπο βεβαίως - και ίσως το γεγονός αυτό και η έντονη αντίδραση που προκάλεσε, να υπήρξε η αρχή της πτώσης του.
Το φιλμ βασίζεται στην ερμηνεία του "μεταμορφωμένου" Μπαρδέμ και παρακολουθεί τα έργα και τις ημέρες του διάσημου κακοποιού, που έφτασε να σχετίζεται με τα μεγαλύτερα ονόματα (σε όλα τα επίπεδα) της χώρας του - και οι οποίοι βεβαίως γνώριζαν πολύ καλά, όπως και οποιοσδήποτε άλλος, το ποιόν του και την προέλευση των εκατομμυρίων του. Έτσι καταδεικνύεται μια "βάρβαρη" και εμμονική προσωπικότητα, η οποία βεβαίως θα προκαλέσει την αυτοκαταστροφή της κυρίως λόγω της δίψας της για εξουσία και της απληστίας της, η οποία ωστόσο διαθέτει και γοητευτικές ή "τρυφερές" πλευρές, αλλά και η πλήρης διαφθορά (κυριολεκτικά ως το κόκκαλο) μιας ολόκληρης κοινωνίας. Έτσι είναι οι άνθρωποι. Διαθέτουν πολλές και συχνά αντιφατικές πλευρές.
Φυσικά δεν έχω ιδέα για το πόσο πιστό στα γεγονότα και στην προσωπικότητα του Εσκομπάρ παραμένει το φιλμ. Σε γενικές γραμμές πάντως έτσι έγιναν τα πράγματα. Είδα λοιπόν το βιογραφικό αυτό φιλμ με ενδιαφέρον, σίγουρα δεν βαρέθηκα, δεν το θεωρώ πάντως και τίποτα εξαιρετικό. Δείτε το αν σας ενδιαφέρει το συγκεκριμένο θέμα - και οι καλές ερμηνείες.
ΥΓ: Πολύ φοβάμαι πάντως ότι η συγκεκριμένη, παντελώς ακραία περίπτωση, δείχνει το δρόμο για την πορεία που ακολουθεί ολόκληρος ο κόσμος σήμερα. Τέτοιοι έμποροι κάθε είδους, παράνομοι με διάφορους τρόπους, δεν κινούν τα νήματα και κυβερνούν στην ουσία τα πάντα, χρησιμοποιώντας τους πολιτικούς και άλλες νόμιμες εξουσίες ως πιόνια; Φαίνεται πλέον όλο και περισσότερο. Απλώς γίνεται πιο συγκαλυμμένα και "ευγενικά"...