ΞΑΝΑΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΝ "FORREST GUMB""

 

Το 1994 ο Robert Zemeckis, στα πάνω του τότε, γυρίζει το "Forrest Gumb", ένα φιλμ που έμελλε να μείνει στην ιστορία του σινεμά, έστω και μόνο ως τίτλος. Ο Τομ Χανκς παίρνει βεβαίως την ταινία πάνω του.

Πρόκειται για το έπος ενός ηλίθιου! Ο ομώνυμος ήρωας είναι ελαφρώς καθυστερημένος, λίγο ῾῾βαρύς῾῾όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Χαμηλό IQ, αφελής, αλλά καλόκαρδος και πιστός μέχρι τέλους σε όσους έχει συναντήσει και αγαπήσει. Μας διηγείται λοιπόν την απίστευτη ζωή του: Πώς μεγάλωσε με τη μητέρα του (δεν γνώρισε πατέρα), πώς τον έστειλαν στο Βιετνάμ, πώς έγινε διάσημος στο πινγκ πονγκ, πώς έγινε ῾῾γκουρού῾῾πολλών ανθρώπων, πώς έγινε εκατομμυριούχος... Και βέβαια, παράλληλα, διατρέχουμε την αμερικάνικη ιστορία, από το 50 μέχρι τα 90ς. Προσοχή: Όλα αυτά που προαναφέραμε τα πέτυχε... κατά λάθος, δίχως να το θέλει ιδιαίτερα και δίχως να προσπαθήσει. 

Βρισκόμαστε σ᾽αυτό που το Χόλιγουντ ξέρει (ή ήξερε) να κάνει καλύτερα: Να διασκεδάζει και συγχρόνως να συγκινεί. Διότι η ταινία και διασκεδαστική είναι και μελό σε κάποια σημεία (αν σας ξεφύγει κανα δάκρυ προς το τέλος δεν πειράζει. Ανθρώπινο είναι). Ο ήρωάς μας διατρέχει την ιστορία, είναι παρόν σε ιστορικές στιγμές, συναντάται προσωπικά με προέδρους, εμπνέει ο ίδιος και δημιουργεί ιστορία (επηρεάζει τον Έλβις, ανακαλύπτει το Γουότεργκέιτ κ.ά.) δίχως καν να το αντιληφθεί. Απλπώς τυχαίνει να βρίσκεται την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος και να κάνει ή να πει ό,τι κάνει πάντα. Αυτός απλώς συνεχίζει την απλή ζωή του, θέλοντας ελάχιστα, στοιχειώδη πράγματα, όπως ένα μικρό παιδί (κάτι τέτοιο παραμένει άλλωστε) και ακολουθώντας στοιχειώδεις, απλοϊκές ιδέες. Τίποτα άλλο. Όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους και συνήθωςο ίδιος δεν το αντιλαμβάνεται καν.

Νομίζω ότι το νόημα του φιλμ είναι αμφίσημο και μπορεί να διαβαστεί όπως ο καθένας νομίζει: Αλλος θα το θεωρήσει ως μια προσπάθεια (αλληγορική βεβαίως) επαλήθευσης του περίφημου (πάλαι ποτέ) αμερικάνικοιυ ονείρου: Ο καθέναε μπορεί να γίνει τα οτιδήποτε, φτάνει να αρπάξει τις ευκαιρίες ή να είναι σταθερός στις απόψεις του. Άλλος μπορεί κάλλιστα να δει ακριβώς το αντίθετο: Προφανώς δεν πιάνουν όλοι την καλή, αυτό είναι αυτονόητο.Να όμως που και ένας ουσιαστικά ηλιθιος, δίχως προσπάθεια, όραμα και ικανότητες, τα καταφέρνει όλα! Άρα για ποιο όνειρο μιλαμε; Τα πάντα είναι καθαρή τύχη (ή συγκυρία). Δεν υπάρχει τίποτα άλλο ή, αν θέλετε αυτό να το διατυπὠσουμε αλλιώς, καμιά απολύτως δικαιοσύνη. Αποφασίστε.

Πάντως το φιλμ (το ξναείπα) είναι διασκεδαστικό και προς το τέλοος δακρύβρεκτο, και, άσχετα αν σας αρέσει, δικαίως γνώρισε την επιτυχία που γνώρισε (αφείστε που το Φόρεστ Γκαμπ παραμένει συνώνυμο αυτού που βρίσκεται, φάντης μπαστούνι, παντού).