Η ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΚΗ "ΚΡΥΑ ΩΡΑ"

Η ταινία "La Hora Fria" (Η Κρύα Ώρα) είναι ισπανική και γυρίστηκε το 2006 από τον Elio Quiroga. Πρόκειται για φιλμ επιστημονικής φαντασίας, με κάποια στοιχεία τρόμου.
Μια ομάδα ανθρώπων διαφόρων ηλικιών (μαζί τους και δύο - ή μήπως τρία; - παιδιά) ζουν σε υπόγειους χώρους που έχουν μείνει από παλιά. Μοιάζουν να είναι επιζήσαντες από μια καταστροφή του κόσμου - πυρηνική προφανώς - και έχουν βρει καταφύγιο εκεί. Είναι αρκετά καλά οργανωμένοι και διαθέτουν αρκετό στοκ από προμήθειες και κάθε λογής παλιά, χρήσιμα αντικείμενα του κόσμου που δεν υπάρχει πια. Στην επιφάνεια, αλλά και σε άλλους απομονωμένους υπόγειους χώρους κινούνται όντα σαν ζόμπι, που καλό είναι να μη συναντήσει κανείς. Το πιο παράξενο και ανατριχιαστικό όμως είναι ότι κάθε νύχτα (αν μπορούμε να ορίσουμε κάτι σαν "νύχτα" στον σκοτεινό αυτό κόσμο) και για συγκεκριμένες ώρες η θερμοκρασία πέφτει κάθετα και μυστηριώδη, διάφανα όντα κυκλοφορούν στους διαδρόμους και μοιάζουν να προσπαθούν να μπουν στα κλειδαμπαρωμένα δωμάτια των έντρομων μελών της μικρής κοινότητας.
Για την ταινία σχημάτισα μια απόλυτα διττή άποψη: Κατ' αρχήν τη βρήκα πολύ καλογυρισμένη, υποβλητική και ατμοσφαιρική. Το φθαρμένο, "σκουριασμένο" περιβάλλον, οι μισοσκότεινοι διάδρομοι, οι κλειστές πόρτες των δωματίων των επιζησάντων, μας βάζουν με πολύ πετυχημένο τρόπο σε μια απόλυτα κλειστοφοβική, σκοτεινή διάθεση. Οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της κοινότητας - καθώς και η εξέλιξή τους - είναι επίσης ενδιαφέρουσες. Μερικές σκηνές μου φάνηκαν καθηλωτικές. Έτσι βρήκα το όλο κλίμα του φιλμ πολύ καλό. Αλλά και το σασπένς και το timing δεν μου άφησαν καθόλου χρόνο να βαρεθώ.
Τα προβλήματα, κατά τη γνώμη μου πάντοτε, είναι σεναριακής φύσης. Στην ιστορία υπάρχουν πολλά, πολλά κενά. Η εντυπωσιακή ανατροπή του τέλους, αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν εξυπηρετεί ουσιαστικά σε τίποτα εκτός από τον προαναφερθέντα εντυπωσιασμό. Το χειρότερο για μένα είναι το ότι η όποια εξήγηση για το τι είναι τα "κρύα" φωτεινά όντα μένει μετέωρη, σα να μην ενδιαφέρει καθόλου τους δημιουργούς. Μ' αυτά άραγε εισάγεται μια μεταφυσική διάσταση σε μια κατά τα άλλα κλασική ταινία επιστημονικής φαντασίας; Αδύνατο να απαντήσω. Βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα (;). Είναι κρίμα, γιατί έτσι ακυρώνεται - κατά ένα μέρος τουλάχιστον - μια κατά τα άλλα αξιόλογη ταινία του φανταστικού.
Θα τελειώσω επισημαίνοντας για μια ακόμα φορά ότι - παρά τα προβλήματα του συγκεκριμένου φιλμ - οι ισπανοί κάνουν σήμερα τον πιο ενδιαφέροντα φανταστικό σινεμά στην Ευρώπη και έναν από τους πιο ενδιαφέροντες παγκοσμίως. Ακόμα και μια όχι ολοκληρωμένη ταινία όπως αυτή καταφέρνει να διαθέτει μια εξαιρετική "σκοτεινή" ατμόσφαιρα. Ε, ναι, μπορούμε να μιλάμε για σχολή.