ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΗ "ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΝΗ"

Το Stardust ("Αστερόσκονη", 2007) του Matthew Vaughn βασίζεται σε βιβλίο του μεγάλου σεναριογράφου κόμικς και συγγραφέα Νιλ Γκάιμαν, έχει ένα απόλυτα ρομαντικό μήνυμα και διαθέτει μια πλειάδα λαμπρών ηθοποιών (οι οποίοι μάλιστα δείχνουν να το διασκεδάζουν). Κι έχει μάγους κάθε λογής, κακούς βασιλιάδες, πολύτιμα αστέρια που πέφτουν, μονόκερους και όλα όσα χρειάζονται για να κάνουν ένα συμπαθητικό, πλην όμως στερεοτυπικό παραμύθι. Ωστόσο δεν μπορεί να ξεφύγει από το να είναι μια ακόμη fantasy περιπέτεια, δίχως να προσθέτει κάτι σημαντικό στο είδος.
Διαθέτει και μερικές όμορφες σκηνές, όπως αυτές με το ιπτάμενο πλοίο, αρκετό χιούμορ και ίσως και κάποια πρωτοτυπία στο σενάριο. Ωστόσο, λίγο η μεγάλη διάρκεια, λίγο το απόλυτα αναμενόμενο τέλος - ναι, ναι, δεν χρειάζεται να το αναφέρω και να σας τη χαλάσω, είναι ακριβώς αυτό που φαντάζεστε -, λίγο τα χιλιοειδωμένα και κάπως ψεύτικα, ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος, εφφέ, δεν καταφέρνουν τελικά να την απογειώσουν όσο θα χρειαζόταν κι έτσι έπιασα τον εαυτό μου απλώς να περιμένει να τελειώσει το φιλμ.
Οι μεγάλοι ηθοποιοί πάντως, με την αναπάντεχη πολλές φορές παρουσία τους σε δεύτερους ρόλους, κρατάνε κάπως το ενδιαφέρον. Δεν είναι μόνο η πολύ καλή "κακιά" Μισέλ Φάιφερ (αν υπολογίσουμε και το "Hairspray" έχει επιστρέψει μετά από κάμποσα χρόνια με δύο ρόλους κακιάς), είναι και ο Πίτερ Ο'Τουλ, ο Ρούπερτ Έβερετ, η πρωταγωνίστρια Κλερ Ντέινς... Αυτός όμως που είναι πραγματικά όλα τα λεφτά - και βασικός λόγος για να διατηρηθεί κάπως ψηλά στην υπόληψή μου η ταινία - είναι ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, σε έναν απίστευτο ρόλο σκληρού καπετάνιου... και κάτι άλλο που δεν θα σας αποκαλύψω. Αν δεν έχετε τίποτα άλλο να κάνετε και επιμένουν και τα πιτσιρίκια σας...