ΣΤΗΝ "ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ" ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ...

Στην 4η ταινία του ο Sean Penn επιβεβαιώνει ότι εκτός από καλός ηθοποιός είναι και αξιόλογος σκηνοθέτης. Το "Into the wild" (2007) (Ταξίδι στην άγρια φύση) καταγράφει την αληθινή ιστορία ενός ανθρώπου που αποφασίζει να αφήσει πίσω του κάθε μορφή πολιτισμού και κοινωνίας και να ζήσει ολομόναχος στην παρθένα φύση. Μόνο που εκεί τα πράγματα δεν είναι πάντοτε ρόδινα.
Η ταινία αφηγείται με συνεχή φλας - μπακ την πορεία του νεαρού, ευκατάστατου και φέρελπι ήρωα. Γόνος ασφυκτικής οικογένειας με καταπιεστικό πατέρα, με λαμπρό μέλλον μπροστά του, επιλέγει να εξαφανιστεί δίχως να αφήσει κανένα ίχνος πίσω του, να περιπλανηθεί στους αχανείς δρόμους της Αμερικής και, τελικά, να απομονωθεί στην άγρια φύση και να ζήσει ολομόναχος εκεί, ακολουθώντας διδάγματα των λογοτεχνικών του ηρώων και ζώντας αποκλειστικά από το κυνήγι. Σε μεγάλο μέρος του φιλμ παρακολουθούμε την πορεία του και τις συναντήσεις του στο δρόμο με διαφορετικούς, περιθωριακούς (αν και με διαφορετικό τρόπο ο καθένας) και αρκετά συμπαθείς ανθρώπους, με τους οποίους θα δεθεί στενά, αλλά κανείς δεν θα καταφέρει να τον κρατήσει μακριά από την αμετάκλητη απόφασή του να ζήσει μόνος στη φύση. Έτσι μπορούμε να μιλήσουμε για ένα road movie, αν και, όπως είπαμε, ο στόχος του ήρωα δεν είναι η εμπειρία του ταξιδιού καθ' εαυτή.
Ούτε και οικολογικοί λόγοι είναι όμως αυτοί που ωθούν τον απολύτως καλών προθέσεων πρωταγωνιστή. Το βασικό του κίνητρο είναι μια σπάνια ανάγκη για ακραία ελευθερία. Τόσο ακραία, που εκλαμβάνει ώς ένα είδος καταπίεσης ακόμα και το να ζει κανείς μέσα στους κόλπους μιας οποιασδήποτε κοινωνίας. Ενώ όμως αυτό είναι αλήθεια (και μόνο η ύπαρξη άλλων γύρω μας απαιτεί περιορισμούς της ελευθερίας μας), ωστόσο αλήθεια είναι και το ότι ο άνθρωπος είναι απίστευτα δύσκολο (σχεδόν αδύνατο μάλλον) να ζήσει ολομόναχος, εκτός κοινωνίας. Κι αυτό δείχνεται με τραγικό τρόπο στο φιλμ.
Η ταινία με κράτησε από την αρχή ως το τέλος. Ενδιαφέροντες οι ποικίλοι χαρακήρες που συναντά στις περιπλανήσεις του ο ήρωας, με αποκορύφωμα το ζεύγος και την ευρύτερη κοινότητα νεο-χίππιδων (μερικοί απ' αυτούς απομεινάρια των 60ς που εξακολουθούν να ζουν έτσι), πανέμορφες εικόνες άγριας ομορφιάς και σφιχτή σκηνοθεσία συνθέτουν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κατά τη γνώμη μου φετινά φιλμ.