TOTAL-ACTION MOVIE-RECALL

Νομίζω ότι βρήκα την ευκαιρία να μιλήσω για την κυριαρχία ανεγκέφαλων ταινιών σε μεγάλο μέρος της χολιγουντιανής παραγωγής σήμερα. Χαρακτηριστικό της η πληθώρα action movies και - πολύ χειρότερο αυτό - η μετατροπή παλιών λιγότερο ή περισσότερο καλών ταινιών σε action movies. Αφορμή το ριμέικ του "Total Recall" (2012). Φυσικά δεν περίμενα κάτι καλύτερο από τον Len Wiseman των "Underworld". Εδώ όμως μιλάω συνολικά για το φαινόμενο.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: Δεν είμαι ντε και καλά εναντίον των action movies. Μια χαρά είναι να κάθεσαι πού και πού αραχτός με τα ποπ κορν σου αγκαλιά και να χαζεύεις κυνηγητά και εξωπραγματικές αποδράσεις και ξύλο και πιστολίδι όλων των πιθανών μορφών. Φτάνει να το ξέρεις και, για τη συγκεκριμένη φάση, να έχεις συνειδητά επιλέξει κάτι τέτοιο (βλέπε π.χ. "Speed", τα διάφορα "Die Hard", το τελευταίο μάλιστα από τα οποία έκανε και πάλι ο Wiseman, κλπ.) Το πρόβλημά μου είναι ότι σήμερα φαίνεται ότι όλο το Χόλιγουντ (σχεδόν τέλος πάντων) θέλει να γυρίζει τέτοια φιλμ που απευθύνονται σε 15χρονους, και μάλιστα απ' αυτούς που δεν σκέπτονται και πολύ. Δεν είναι μόνο η τεράστια ποσότητα τέτοιων ταινιών (τα περισσότερα υπερηρωικά, οι Τζέιμς Μποντ και πολλά άλλα τουλάχιστον ανήκουν εξ ορισμού σ' αυτή την κατηγορία). Είναι, όπως είπα, και η μάστιγα των ριμέικ. Θέλεις να (ξανα)κάνεις Σέρλοκ Χολμς; Καν'τον action movie. Αστυνομικό; Action movie και πάλι. Επιστημονική φαντασία; Μα action movie φυσικά. Και δεν συμμαζεύεται...
Έτσι κι εδώ. Στο καινούριο "Total Recall" το σενάριο υποχωρεί άτακτα (σιγά μη σκεπτόμαστε και πολύ...), τα κλισέ πληθαίνουν, από τον αρχικό Φίλιπ Ντικ ελάχιστα μένουν και, βέβαια, τον πρώτο λόγο έχει η συνεχής δράση. Απ' αυτή που δεν μπορεί να υπάρχει στον αληθινό κόσμο - φυσικά και πάλι. Με διαρκείς αποδράσεις, με ξεκάθαρα διαχωρισμένους καλούς - κακούς, με κυνηγητά κάθε είδους, με μάχες στην κορυφή ενός "ασανσέρ" που διασχίζει σε ελάχιστο χρόνο ολόκληρο το εσωτερικό της γης, άρα τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αλλά φυσικά αυτοί δεν κολώνουν, με τελική μονομαχία καλού - κακού... Τι άλλο θέλετε;
Τι να κάνω τα εντυπωσιακά σκηνικά, τα οποία παραπέμπουν κατ' ευθείαν στο κλασικό "Blade Runner" και είναι, κατά τη γνώμη μου, από τα λίγα καλά στοιχεία του φιλμ; Και τι να κάνω τη μικρή δόση αμφιβολίας που αφήνεται στο τέλος (αν και, αν το καλοσκεφτείς, ούτε αυτή υπάρχει, αλλά δεν μπορώ να πω άλλα γιατί θα είναι spoiler); Το θέμα είναι ότι η μετατροπή καλών παλιότερων φιλμ σε απλά action movies με ενοχλεί πλέον όλο και περισσότερο.