ΕΝΑ... ΤΡΙΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ

Να και μια ταινία για λίγους ή, αν προτιμάτε, για θεατές με "ειδικά γούστα" (όχι, όχι, δεν πρόκειται για πορνογραφία). Μιλώ για το "The Dark Backward" (Ο Άνθρωπος με τα Τρία Χέρια) που γύρισε το 1991 ο περίεργος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός Adam Rifkin.
Σε ένα σχεδόν μετακαταστροφικό σκηνικό (όχι απόλυτα, για να είμαστε ακριβείς, πρόκειται για έναν κόσμο που, άγνωστο γιατί, κατακλύζεται κυριολεκτικά από σκουπίδια) ένας μίζερος και απόλυτα αποτυχημένος σκουπιδιάρης, που πασχίζει να κάνει καριέρα stand up κωμικού, νοιώθει ξαφνικά κάτι στην πλάτη του και, ούτε λίγο ούτε πολύ, σε λίγες μέρες του φυτρώνει ένα... τρίτο χέρι. Και τότε γίνεται ξαφνικά διάσημος και περιζήτητος σαν κωμικός. Αλλά αυτό δεν είναι ολόκληρη η ιστορία...
Φυσικά καταλάβατε ότι πρόκειται για κάτι απόλυτα σουρεαλιστικό, "κουφό" θα ήταν ίσως καλύτερος χαρακτηρισμός. Και γιατί για λίγα και ειδικά γούστα; Διότι η ταινία μπορεί να θυμίζει κάπου "Delicatessen", αλλά περισσότερο νομίζω σχετίζεται με τον βρώμικο και συνειδητά αηδιαστικό και κακού γούστου κόσμο των πρώτων ταινιών του Waters. Και, πιστέψτε με, δεν μιλάω μόνο για τα πανταχπύ παρόντα σκουπίδια... Την αηδία εκπροσωπεί όχι ο δύστυχος πρωταγωνιστής, "ο χειρότερος stand up κωμικός του κόσμου", αλλά ο απίστευτος κολλητός του φίλος, ένας μονίμως πανβρώμικος και αηδής με κάθε δυνατό τρόπο ακορντεονίστας. Αυτά για να σας προειδοποιήσω και να σας κάνω γνωστό ότι πολλοί που θα δουν απροετοίμαστοι το εκκεντρικό αυτό φιλμ θα φύγουν στα μισά.
Κατά τα άλλα όμως πρόκειται για μια σάτιρα της ανθρώπινης κατάστασης - με το είδος χιούμορ που σας περιέγραψα βεβαίως - η οποία κάπου μπορεί να γίνει ακόμα και συγκινητική. Η ανθρώπινη απληστία και η εκμετάλλευση με κάθε τρόπο του συνανθρώπου, ο αδίστακτος και αδηφάγος κόσμος των show business, η έλλειψη καλού γούστου, φτάνει να βγαίνουν λεφτά, είναι μερικά από τα ζητήματα που θίγονται. Και, τελικά, η ανάγκη να είσαι ο εαυτός σου και τίποτα άλλο.
Δεν θα περάσετε όλοι καλά, το είπαμε. Το βρίσκω ωστόσο από τα πολύ ενδιαφέροντα κινηματογραφικά αξιοπερίεργα και ένα χαρακτηριστικότατο δείγμα απόλυτα συνειδητής trash αισθητικής - με κάποια τρυφερότητα όμως. Αν διαθέτετε τέτοιου είδους περιέργεια επιχειρείστε το!