"ΑΝΑΚΡΙΣΗ" ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ

 

Ο Claude Miller (1942-2012) είναι ένας γάλλος σκηνοθέτης με κάποιες ενδιαφέρουσες ταινίες στο ενεργητικό του. Όπως την "Ανάκριση" (Garde a vue) του 1981, με εξαιρετικούς Λίνο Βεντούρα, Μισέλ Σερό και Ρόμι Σνάιντερ.

Ένας επιθεωρητής της αστυνομία ανακρίνει τον μοναδικό και βασικό ύποπτο για δύο βιασμούς και δολοφονίες μικρών κοριτσιών. Ο ύποπτος είναι ένας ευκατάστατος, πλούσιος και γνωστός συμβολαιογράφος. Τα πάντα οδηγούν στην ενοχή του και περιπλέκονται όταν εμφανίζεται αυτόκλητη  στην αστυνομία η σύζυγός του. Αλλά υπάρχουν κι άλλα...

Πολύ καλή ταινία "δωματίου" (μόνο λίγα φλας μπακ είναι γυρισμένα εκτός του χώρου της ανάκρισης), που, αναπόφευκτα, παραπέμπει σε θεατρικό έργο, πλην όμως προσωπικά μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον από την πρώτη ως την τελευταία σκηνή. Σ' αυτό συντελούν οι εξαιρετικοί ηθοποιοί που υποδύονται τους "ιδιαίτερους" χαρακτήρες του φιλμ: Τον κουρασμένο, ρεαλιστή αστυνομικό, τον αντιπαθή, είρωνα και αυθάδη (και πανέξυπνο) ύποπτο, τη μυστηριώδη σύζυγο... Συγχρόνως ξεσκεπάζει το αθέατο παρασκήνιο πίσω από την καλογυαλισμένη επιφάνεια της καλής κοινωνίας, αλλά σε κάποια σημεία δείχνει και την αστυνομική αυθαιρεσία. 

Οι αντιρρήσεις μου εστιάζονται στο καθαρά σεναριακό πεδίο: Αφ' ενός ομολογώ ότι δεν κατάλαβα από ψυχολογική άποψη τις απρόσμενες αντιδράσεις των βασικών ηρώων στο τέλος (που, για λόγους σπόιλερ, δεν μπορώ βέβαια να μιλήσω παραπάνω γι' αυτές). Αφ' ετέρου με ενόχλησε κάπως το ότι η λύση βασίζεται σε καθαρή σύμπτωση, πράγμα που ποτέ δεν είναι καλό από σεναριακή πάντοτε άποψη.
Ωστόσο τη βρήκα πολύ καλή ταινία. Να μη σας φοβίσει καθόλου το ότι είναι φιλμ δωματίου. Κρατά συνεχώς τον θεατή.

ΑΝΕΥΡΟ "ΜΥΣΤΙΚΟ"

"Το Μυστικό" (Un secret, 2007) του γάλλου Claude Miller είναι μια ακόμα τραγική ιστορία από το Ολοκαύτωμα. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να γίνονται ακόμα ταινίες γι' αυτό, αφού αποτελεί (μαζί με το ναζιστικό φαινόμενο γενικότερα) το συγκλονιστικότερο και κτηνωδέστερο γεγονός του 20ού αιώνα. Από την άλλη όμως, μετά από τόσα που έχουμε δει, η ταινία πρέπει πλέον να είναι πολύ ιδιαίτερη και δυνατή για να συγκλονίσει. Πράγμα που, κατά τη γνώμη μου, η συγκεκριμένη δεν είναι.
Υπάρχει ένα συνεχές μπρος - πίσω στο χρόνο (κυρίως πίσω, αφού το μεγαλύτερο μέρος είναι φλας-μπακ) και μάλιστα με την ιδιομορφία το παρόν να δίνεται ασπρόμαυρα και το παρελθόν έγχρωμα. Συγχρόνως, η ταινία μοιράζεται ανάμεσα σε δύο άξονες: Τον ιστορικό (διωγμοί των Εβραίων, φυγή από τις πατρίδες τους κλπ.) και τον ερωτικό, αφού το "μυστικό" του τίτλου σχετίζεται με μια ιστορία πάθους. Ωστόσο ούτε η τελευταία διαθέτει τόσο (κινηματογραφικό) πάθος ούτε η πρώτη κατάφερε να με αγγίξει πραγματικά. Το μυστικό γύρω από την καταγωγή του ήρωα και τις σχέσεις της οικογένειας με άλλα πρόσωπα και καταστάσεις αποκαλύπτεται σχετικά νωρίς, κι εμείς απλώς παρακολουθούμε πώς, τελικά, έγιναν όλα μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα (στα μέσα της δεκαετίας του 80 δηλαδή). Γενικά βρήκα το φιλμ κάπως επίπεδο, δίχως εξάρσεις και κορυφώσεις - και η ιστορία με τον φανταστικό αδελφό που πλάθει ο μικρός ήρωας περνάει, κατά τη γνώμη μου, σχετικά "στο ντούκου", ενώ θα μπορούσε να δώσει ακόμα και μια ταινία τρόμου. Πάντως ο Miller είναι γενικά καλός σκηνοθέτης (ίσως εδώ υπερβολικά διακριτικός).
Όχι, δεν τη βρήκα κακή ταινία. Μάλλον κάπως χλιαρή και, όπως είπα, επίπεδη θα τη χαρακτήριζα.