ΜΟΝΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Ο Tom Ford έμαθα μόλις ότι είναι διάσημος σχεδιαστής μόδας (είμαι παντελώς άσχετος με τον χώρο). Το "A Single Man" (Ένας Άνδρας Μόνος, 2009), είναι η πρώτη του ταινία, που βασίζεται σε μυθιστόρημα του Κρίστοφερ Άσεργουντ, που είναι από τα πρώτα και σημαντικότερα (όπως επίσης διάβασα) κείμενα της γκέι λογοτεχνίας. Δεν έχω ιδέα για τη σχεδιαστική δουλειά του Ford, η ταινία πάντως είναι σίγουρα ένα αξιοπρόσεχτο ντεμπούτο.
Ο επί 16 χρόνια εραστής του καθηγητή σε πανεπιστήμιο ήρωα έχει σκοτωθεί σε δυστύχημα κι εκείνος δεν έχει συνέλθει μετά από 8 μήνες. Εμείς παρακολουθούμε από το πρωί ως τη νύχτα αυτή που σκοπεύει να είναι η τελευταία μέρα της ζωής του, αφού σχεδιάζει να αυτοκτονήσει. Αν και η ζωή τα φέρνει κάπως αλλιώς...
Μη περιμένετε κάποια πολύπλοκη ιστορία ή οποιοδήποτε ίχνος σασπένς. Το φιλμ φτιάχνει με τρυφερότητα και αγάπη το πορτρέτο του ήρωα, οι ώρες της τελευταίας μέρας δείχνονται με χαρακτηριστικούς τρόπους καθώς κυλάνε, τα περιστατικά μπερδεύονται με αναμνήσεις από στιγμές - ευτυχισμένες κυρίως - που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι ατάκες είναι συχνά πνευματώδεις, η εποχή (η ιστορία συμβαίνει το 1962) ζωντανεύει με πολύ καλό τρόπο, το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα (η κρίση της Κούβας, οι φόβοι πυρηνικού ολοκαυτώματος κλπ.) αναμειγνύονται με το προσωπικό δράμα του ήρωα, το θέμα της ομοφυλοφιλίας σχολιάζεται τολμηρά και ανοιχτά, η αισθητική είναι υψηλή.
Αυτή ακριβώς η αισθητική είναι που εντυπωσιάζει κυρίως στο φιλμ. Ιδιαίτερο χρώμα, συχνά σε σέπια τόνους, που άλλοτε γίνεται σχεδόν ασπρόμαυρο, ρευστή σκηνοθεσία που περνά άνετα και έξυπνα από το παρόν στο παρελθόν και αντίστροφα, χαλαροί ρυθμοί, όμορφες μουσικές, εξαιρετικά προσεγμένο ντιζάιν και μελαγχολική ατμόσφαιρα, όλα συμβάλλουν στη δημιουργία ενός πολύ ιδιαίτερου στιλ, που όπως είπα είναι και το βασικό χαρακτηριστικό της ταινίας. Αν σ' αυτά προσθέσετε και την εξαιρετική ερμηνεία του Κόλιν Φερθ, έχετε ένα αισθητικό κόσμημα, που ίσως να κουράσει όσους ζητούν έντονους ρυθμούς, αλλά σίγουρα είναι αρκετά αξιόλογο. Γενικά το βρήκα ενδιαφέρον σαν πρώτο φιλμ - αν και, προειδοποιώ, μπορεί να ψυχοπλακώσει αρκετούς.
Δεν ξέρω αν ο Φορντ θα συνεχίσει στο σινεμά, η πρώτη του προσπάθεια πάντως, δίχως να με κάνει να "παραμιλήσω", είναι σίγουρα αξιοπρόσεχτη. Αν και όχι για όλους.