ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΚΑΙ "ΟΧΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ" "GREEN KNIGHT"

 Στον κύκλο των μύθων που στρέφονται γύρω από τον Αρθούρο υπάρχει κι αυτός του Sir Gawain, ενός ιππότη που ξεκίνησε την αποστολή του όταν ο βασιλιάς Αρθούρος ήταν ήδη ηλικιωμένος. Στο μεσαιωνικό αυτό έπος στηρίζεται το φιλμ του 2021 "The Green Knoght" του βρετανού David Lowery. 

Ο ήρωας αντιμετωπίζει την πρόκληση του μυστηριώδους και τερατόμορφου Πράσινου Ιππότη, σώζοντας έτσι την τιμή των ιπποτών του Αρθούρου, αφού κανείς τους δεν τολμούσε να τον αντιμετωπίσει. Ταυτόχρονα όμως αναλαμβάνει και μια βαριά υποχρέωση: Σε ένα χρόνο ακριβώς πρέπει να υποστεί ο ίδιος ό,τι έκανε στον Πράσινο Ιππότη. Όταν φτάνει ο χρόνος ο Gawain ξεκινά την αναζήτηση του ιππότη, για να ξεπληρώσει το χρέος του.

Παράξενο φιλμ, σκοτεινό, σχετικά αργό, δίχως τη δράση που έχουν παρόμοιες ταινίες, απευθύνεται σε ένα σινεφίλ κοινό που μπορεί να εκτιμήσει την ευρηματική σκηνοθεσία και την έλλειψη πολλών εξηγήσεων για τα δρώμενα. Όπως συμβαίνει και με το αυθεντικό μεσαιωνικό έπος (και με πολλά άλλα παρόμοια), δεν υπάρχουν πολλές διευκρινήσεις για το τι ακριβώς είναι, γιατί βρίσκονται στο δρόμο του και γιατί υπάρχουν οι συγκεκριμένες σχέσεις με τα όντα (ανθρώπους και μη) που συναντά ο ήρωας στην περιπλάνησή του. Αυτή η έλλειψη εξηγήσεων μου θύμισε την "Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων", η οποία ζει ένα πλήθος από περιπέτειες δίχως ποτέ να εξηγείται το πώς και το γιατί. Τελικά νομίζω ότι αυτό που ενδιαφέρει τον δημιουργό είναι ο γενικός μύθος και αυτό που θέλει να μας πει: "Συμφιλιώσου με την ιδέα του θανάτου για να ζήσεις πλήρη ζωή. Αν τον φοβάσαι και τον σκέφτεσαι διαρκώς ούτως ή άλλως δεν θα τον αποφύγεις, αλλά θα ζήσεις και μια δυστυχισμένη, αγχωμένη ζωή". Πάντως η επιλογή του ινδικής καταγωγής Dev Patel στο ρόλο ενός ιππότη του Αρθούρου επιβεβαιώνει το ιδιόρρυθμο κλίμα της ταινίας.

Μερικές εντυπωσιακές εικόνες, υποβλητική σκηνοθεσία, αρκετή σκοτεινιά (κυριολεκτικά το λέω, είναι σκοτεινή ταινία), επαναλαμβάνω ότι απευθύνεται σε απαιτητικούς θεατές και όχι σ' αυτούς που πάνε να δουν μια κλασική περιπέτεια με ιππότες.

Ο ΚΥΡΙΟΣ, ΤΟ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΟΙ ΛΗΣΤΕΙΕΣ ΩΣ ΧΟΜΠΙ

Ο David Lowery είναι κυρίως μικρομηκάς και μοντέρ, έχει όμως προλάβει να σκηνοθετήσει και μερικές μεγάλου μήκους ταινίες. "Ο Κύριος & το Όπλο" (The Old Man & the Gun) του 2018 ευτυχεί να έχει στο καστ του τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ (στον τελευταίο του ίσως ρόλο), τη Σίσι Σπέισεκ, τον Κέισι Άφλεκ, τον Ντάνι Γκλόβερ και τον πάντοτε cult Τομ Γουέιτς.
Στη δεκαετία του 80 ένας ηλικιωμένος, ευγενέστατος, χαμογελαστός και σε όλους συμπαθής κύριος ληστεύει κατ' εξακολούθησιν τράπεζες με τη βοήθεια δύο επίσης ηλικιωμένων φίλων του. Όταν όμως σε μια από τις ληστείες του τυχαίνει να βρίσκεται στην τράπεζα ένας νεαρός αστυνομικός, ο τελευταίος βάζει σκοπό της ζωής του να σκαλίσει την υπόθεση και να συλλάβει τους ενόχους. Και, όπως αποδεικνύεται, ο συμπαθέστατος ηλικιωμένος έχει πλούσιο παρελθόν...
Το φιλμ βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Φόρεστ Τάκερ, ο οποίος, εκτός από πολλές ληστείες, είχε δραπετεύσει από φυλακές - στις οποίες μπαινόβγαινε από τη δεκαετία του 30 - 16 φορές (!), ως άλλος Πεταλούδας. Ως ταινία είναι feelgood, διαθέτοντας και αρκετό χιούμορ, και συγχρόνως κλείνει το μάτι στα παλιά αστυνομικά των 70ς κυρίως - μεταξύ των οποίων και φιλμ που πρωταγωνιστούσε ο ίδιος ο Ρέντφορντ. Οι cool, ήσυχοι, συμπαθείς ληστές, η μη βίαιη ατμόσφαιρα, η έλλειψη αυτού που σήμερα αποκαλούμε "καταιγιστική δράση" (για καλό το λέω, δεν πρόκειται για action movie), το κλασικό μοτίβο του αστυνομικού που κατά βάθος συμπαθεί τον κακοποιό που κυνηγά, όλα είναι παρόντα στο φιλμ. Όσο για την εγκληματική δράση (αναίμακτες ληστείες και διαρκείς αποδράσεις) εδώ παρουσιάζονται ως σχεδόν φυσική ανάγκη του δράστη. Δεν το κάνει από ανάγκη, αλλά κάπως σαν από χόμπι. Αυτό είναι η ζωή του. Τα υπόλοιπα (και ο έρωτα ακόμα) βρίσκονται σε δεύτερη μοίρα.
Ευχάριστο φιλμ, επίτηδες "παλιομοδίτικοτο", το είδα με σχετικό ενδιαφέρον, δεν μπορώ όμως να το χαρακτηρίσω μεγάλη ταινία. Απλώς συμπαθητικό.