Παρασκευή, Ιανουαρίου 22, 2016

ΧΙΤΣΚΟΚΙΚΟ "FINAL ANALYSIS"

Το 1992 ο καναδός (πιθανόν ελληνικής καταγωγής αν κρίνουμε από το όνομά του) Phil Joanou γυρίζει το "Final Analysis" με τους σούπερ σταρ της εποχής Κιμ Μπάσινγκερ, Ρίτσαρντ Γκιρ και Ούμα Θέρμαν. Πρόκειται για ψυχαναλυτικό θρίλερ, πολύ κοντά στα χιτσκοκικά πρότυπα (ή τουλάχιστον έτσι θα ήθελε).
Ένας ψυχίατρος ερωτεύεται την μεγαλύτερη αδελφή μιας ψυχολογικά ασταθούς ασθενούς του. Εκείνη όμως (η μεγαλύτερη αδελφή εννοώ) είναι παντρεμένη με έναν βίαιο γκάνγκστερ (ελληνικής καταγωγής μάλιστα) και φοβάται τις πιθανές αντιδράσεις του. Μια νύχτα όμως, μετά από χρήση αλκοόλ, η κοπέλα θα δολοφονήσει τον βάρβαρο σύζυγό της. Στη δίκη που ακολουθεί, ο ψυχίατρος θα καταφέρει να κάνει την ερωμένη του να πέσει "στα μαλακά" και από εκεί και πέρα ακολουθεί μια πορεία συνεχών σεναριακών ανατροπών.
Το πρώτο που προσέχει κανείς στο φιλμ είναι οι διαρκείς και ποικίλες αναφορές στον Χίτσκοκ και το έργο του. Το σκηνικό του Σαν Φρανσίσκο, και ειδικά η χρήση του περίφημου φάρου σε καίριες σκηνές της ταινίας, παραπέμπουν βέβαια άμεσα στον περίφημο "Δεσμώτη του Ιλίγγου" (Vertigo). Αλλά και η όλη ιστορία, οι ανατροπές,, το μοτίβο του αθώου που παγιδεύεται, θεωρείται ένοχος και αγωνίζεται να αποδείξει την αθωότητά του, τα ψυχαναλυτικά στοιχεία, όλα παραπέμπουν - συνειδητά βεβαίως - στο μεγάλο δημιουργό. Φυσικά υπάρχουν και τα νουάρ στοιχεία, με εντονότερο αυτό της καταλυτικής παρουσίας της πανέμορφης μοιραίας γυναίκας.
Το πρόβλημα είναι ίσως ότι όλα αυτά δίνονται σε κάπως overdose ποσότητες, ενώ οι ανατροπές και το όλο σεναριακό concept γίνονται δύσκολα πιστευτά. Υπάρχει σκοτεινή ατμόσφαιρα, πολλή και υπερτονισμένη ψυχανάλυση - και ψυχοπάθεια - και λιγότερη αληθοφάνεια. Είναι αλήθεια ότι η Κιμ Μπάσινγκερ είναι ιδανική επιλογή για τον ρόλο της και το Σαν Φρανσίσκο γραφικό. Κάτι όμως δεν μου πάει και πολύ...
Πέραν από αυτές τις παρατηρήσεις, η ταινία προσφέρεται για δίχως πολλές - πολλές απαιτήσεις θέαση καθώς, αν μη τι άλλο, το σασπένς και οι ανατροπές που προαναφέραμε μάλλον θα κρατήσουν τον θεατή. Οπότε για θριλεράκι - αν και συχνά προβλέψιμο και με κάμποσα κλισέ του είδους - βλέπεται...

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker