"ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΑΠΟ ΔΩ": ΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΠΑΛΙΟΜΟΔΙΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΧΙΟΥΜΟΡ

Ας το πούμε από την αρχή: Ή είστε φανατικοί του Σταύρου Τσιώλη ή τον βαριέστε και τον απορρίπτετε. Μάλλον δεν υπάρχει μέση οδός. Ως φαν λοιπόν είδα το "Γυναίκες που Περάσατε από δω" του 2017, φιλμ με το οποίο επιστρέφει μετά από 13 χρόνια (από το "Φτάσαμεε!..." του 2004), με τους απολαυστικούς Κωνσταντίνο Τζούμα και Ερρίκο Λίτση στους βασικούς ρόλους.
Όπου το δίδυμο είναι δύο τσιλιαδόροι που παριστάνουν τους κουλουράδες και είναι νυχθημερόν στημένοι κάπου στο Λυκαβηττό για να ειδοποιήσουν τον ιδιοκτήτη διαμερίσματος (που φτιάχνει παράνομο δωμάτιο) αν τύχει και εμφανιστεί η πολεοδομία. Όλο το νεοελληνικό μπάχαλο και η μιζέρια δηλαδή συμπυκνωμένα. Στο μεταξύ μπροστά τους περνάνε διάφοροι τύποι (άντρες και γυναίκες) και αφηγούνται τις ιστορίες τους (που κυρίως έχουν να κάνουν με γυναίκες).
Το φιλμ είναι απόλυτα στατικό. Οι δύο ήρωες κάθονται στις θέσεις τους και, με σουρεαλιστικό τρόπο, οι περαστικοί τους αφηγούνται ιστορίες, που κι αυτές, μερικές φορές, αγγίζουν τα όρια του σουρεαλισμού. Οι εξομολογήσεις αυτές έχουν κάτι από παλιομοδίτικα λαϊκά μυθιστορήματα (συνοικέσια, κληρονομιές, ρομαντικοί έρωτες που άφησαν εμμονές σε όσους τους βίωσαν, χαμένα παιδιά κλπ.) και μπλέκονται με την χύμα νεοελληνική πραγματικότητα. Πολλές απ' αυτές είναι απολαυστικές, άλλες πάλι λιγότερο. Το χιούμορ είναι υπόγειο, αλλά πανταχού παρόν, το σενάριο επίτηδες και ηθελημένα προσχηματικό, το όλο φιλμ χαμηλότονο και λιτό (όπως όλα του δημιουργού) και... τα πάντα είναι Τσιώλης.
Το βρήκα λίγο άνισο, μάλλον κατώτερο από το "Παρακαλώ, γυναίκες μην κλαίτε" και τα άλλα φιλμ του, πλην όμως η ατμόσφαιρα του ιδιόρρυθμου και τόσο προσωπικού αυτού δημιουργού υπάρχει ατόφια. Και, όπως είπα στην αρχή, θα αρέσει κυρίως στους οπαδούς του, σ' αυτούς δηλαδή που γνωρίζουν και αποδέχονται το έργο του. Οι υπόλοιποι ίσως βαρεθούν ή νοιώσουν αμηχανία. Ούτως ή άλλως ο Τσιώλης είναι ένας πραγματικά ακατάτακτος σκηνοθέτης.
ΥΓ: Ίσως οι "γνωρίζοντες" πρέπει να σπεύσουν. Όταν γύριζε την ταινία ο σκηνοθέτης ήταν ήδη 80 ετών.