"ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ": ΑΛΜΟΔΟΒΑΡΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ

Οι ταινίες της δεκαετίας του 80 του Pedro Almodovar χαρακτηρίζονται από ηθελημένο κιτς, απόλυτα χύμα καταστάσεις (και σενάρια) και πλήρη χλευασμό κάθε μορφής πολιτικής ορθότητας. Το "Μια Ζωή Ταλαιπωρία" (¿Qué he hecho yo para merecer esto?) του 1984, με την τότε μούσα του Κάρμεν Μάουρα, αποτελεί χαρακτηριστικότατο δείγμα.
Ηρωίδα μια αηδιασμένη από τα πάντα νοικοκυρά. Μαλάκας ταξιτζής σύζυγος, απίστευτη πεθερά που μένει μαζί τους σε ασφυκτικό διαμέρισμα, δύο έφηβοι γιοι, ο ένας γκέι και ο άλλος βαποράκι, δουλεύει ως καθαρίστρια, κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού (σιγά μην ασχοληθεί εκείνος), είναι διαρκώς ξεθεωμένη και έχει καλύτερη φίλη μια πόρνη που ζει στο διπλανό διαμέρισμα και θέλει να γίνει σταρ. Το μπάχαλο σε όλα τα επίπεδα είναι απίστευτο.
Παρωδία οικογενειακού μελό, "κακό" χιούμορ, ανατροπή κάθε καλού γούστου, επίθεση σε κάθε μορφής ταμπού και - το ξαναείπαμε - πολιτικής ορθότητας (από την ανακούφιση της οικογένειας όταν ο μικρός γιος... πωλείται σε παιδεραστή οδοντογιατρό, από την παραδόπιστη γιαγιά που έχει ως πετ μια μεγάλη σαύρα που μάζεψε στο δρόμο έως έναν φόνο με... χαμόν), η ταινία πραγματικά προσπαθεί να προκαλέσει με κάθε τρόπο, ενώ συγχρόνως είναι απόλυτα φεμινιστική, δείχνοντας με ακραίο και πλακατζίδικο τρόπο την καταπίεση της μικρομεσαίας, λαϊκής γυναίκας και την εξέγερσή της, την οποία φυσικά δικαιολογεί απόλυτα και... επαυξάνει.
Αν νοιώσετε ότι θα προσβληθείτε από όλα αυτά (και πολλά άλλα) μείνετε μακριά. Αλλιώς απολαύστε μια εντελώς ακραία σάτιρα της ασφυκτικής καθημερινότητας.