ΟΙ ΘΑΝΑΣΙΜΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΜΙΑΣ "SUPERNOVA"

To "Supernova" είναι ένα φιλμ επιστημονικής φαντασίας που γυρίστηκε το 2000 από τον... Thomas Lee. Όχι όμως ακριβώς. Η ταινία είναι γνωστή για τις διαμάχες σκηνοθέτη, παραγωγών, στούντιο κλπ. Πολλές αλλαγές έγιναν, πολλές επεμβάσεις, πολλές καθυστερήσεις και τελικά, όταν βγήκε στις αίθουσες, απέτυχε οικτρά οικονομικά. Πριν την αποτυχία πάντως, ο σκηνοθέτης αρνήθηκε να την υπογράψει με το αληθινό του όνομα και επέλεξε το παραπάνω ψευδώνυμο. Στην πραγματικοτητα δεν είναι άλλος από τον Walter Hill ("Warriors", "48 Ώρες" κλπ.) καιστο φιλμ παίζουν οι Τζέιμς Σπέιντερ και Άντζελα Μπάσετ.
Το εξαμελές πλήρωμα ενός "ιατρικού" διαστημοπλοίου που βρίσκεται στο βαθύ διάστημα δεχεται μια κατεπείγουσα κλήση για διάσωση από τα ορυχεία ενός κομήτη. Φτάνουν εκεί και όντως διασώζουν τον μοναδικό επιζώντα, γιο μάλιστα ενός παλιού (και καθόλου συμπαθούς σ' αυτή) γνωστού της γιατρού του σκάφους. Το θέμα είναι ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως δείχνουν, καθώς ο νεοφερμένος κουβαλά μαζί του ένα μυστηριώδες αντικείμενο μη γήινης προέλευσης με ποικίλες επιδράσεις... Σιγά - σιγά μια φοβερή απειλή απλώνεται στο σκάφος.
Όπως διαβάζω, στην εποχή της είχαν ακουστεί πολύ κακά λόγια για την ταινία. Μάλλον θα διαφωνήσω. Δεν πρόκειται για κανένα "χαμένο αριστούτργημα", αλλά το ενδιαφέρον της το έχει και διαθέτει και μια αρκετά πρωτότυπη ιδέα (δεν σας τη λέω για λόγους spoiler). Όσο ο χρόνος κυλά τα πράγματα γίνονται όλο και ζοφερότερα, το σασπένς ανεβαίνει, τα εφέ είναι μια χαρά... και γενικά μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον, ενώ ενδιαφέρον έχουν και οι χαρακτήρες (ο πρώην εθισμένος στα ναρκωτικά Σπέιντερ, η συναισθηματικά πληγωμένη Μπάσετ κλπ.), οι οποίοι αναπτύσονται αρκετά. Βέβαια από ένα σημείο και μετά τα πράγματα δεν ξεκαθαριζονται και πολύ (κάποιοι έγραψαν ότι θα ήταν καλύτερα να ήταν σίριαλ για να έχει περισσότερο χρονο να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει) και το τέλος παραμένει μάλλον ανοιχτό (κατά τη γνώμη μου, γιατί και σ' αυτό το θέμα κάποιοι διαφώνησαν). Ίσως το νόημα του όλου πράγματος να είναι τελικά η καταδίκη του πάθους για απόκτηση όλο και περισσότερης δύναμης (κατ' εξοχήν, μεταξύ άλλων, ναζιστικό χαρακτηριστικό - εγώ το λέω, όχι ότι υπάρχει οποιαδήποτε αναφορά στην ταινία).
Κενά λοιπόν υπάρχουν και ερωτηματικά απομένουν. Ωστόσο γενικά την βρήκα συμπαθητική και, όπως προείπα, με κράτησε αρκετά. Θα τονίσω όμως ότι απευθύνεται αποκλειστικά σε φανς του είδους της ΕΦ. Οι υπόλοιποι ας μην δοκιμάσουν.

RED HEAT: ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΡΩΣΟΙ ΜΑΖΙ

Είναι εντυπωσιακό το πώς ο mainstream κινηματογράφος (το Χόλιγουντ στην προκειμένη περίπτωση, που είναι η βασική αιχμή του) ανταποκρίνονται ταχύτατα στις όποιες (πολιτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές ή άλες) αλλαγές και εξελίξεις. Το 1988 ας πούμε η Σοβιετική Ένωση κατέρρεε, ο Γκορμπατσόφ είχε για τα καλά ξεκινήσει την Περεστρόικα και ο υπαρκτός σοσιαλισμός δεν φαινόταν πια και τόσο κομουνιστικός. Πιάνοντας λοιπόν την πρωτόγνωρη για τότε συγκυρία, ο ικανός σκηνοθέτης δράσης Walter Hill γυρίζει το "Red Heat" ("Αποστολή Εκτός Έδρας" στην Ελλάδα) με τον σταρ τότε Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, όπου - ώ του θαύματος - αμερικάνοι και ρώσοι συνεργάζονται άψογα (σχεδόν άψογα τέλος πάντων) για να χτυπήσουν έναν κοινό εχθρό.
Ένας σκληρός ρώσος αστυνομικός στέλνεται σε αποστολή στις ΗΠΑ για να φέρει πίσω στην πατρίδα του έναν αδίστακτο γεωργιανό μεγαλέμπορο ναρκωτικών, ο οποίος έχει συλληφθεί στην Αμερική. Ο κακοποιός θα ξεφύγει και ένα άγριο ανθρωποκυνηγητό αρχίζει, με τον ρώσο μπάτσο να συνεργάζεται με αμερικανό συνάδελφό του (ο οποίος σιγά - σιγά, και παρά την αρχική καχυποψία, αρχίζει να τον θαυμάζει) και, βέβαια τα πτώματα να συσσωρεύονται και τα κυνηγητά να κορυφώνονται.
Όπως βλέπετε, αυτό που κάποτε θα ήταν αδιανόητο για έναν Τζέιμς Μποντ ας πούμε (εκεί και στις περισσότερες ταινίες του είδους οι κακοί είναι οι "κόκκινοι") εδώ γίνεται πραγματικότητα. Κατά τα άλλα πρόκειται για ένα αρκετά διασκεδαστικό κατά τη γνώμη μου action movie (ο Hill άλλωστε έχει κάνει καλές τέτοιες ταινίες), με δράση και όλα τα σχετικά και με το απαραίτητο χιούμορ. Η ιδιαιτερότητα εδώ είναι ότι οι ατάκες ανάμεσα στους πρωταγωνιστές συχνά αναφέρονται στις διαφορές καπιταλισμού - κομουνισμού, σε ένα ανταγωνιστικό, αλλά χαλαρό κλίμα, πλάκας μάλλον παρά αληθινής εχθρότητας. Και, βέβαια, ο ρώσος είναι κάπως σαν ρομπότ, άκαμπτος, δίχως συναισθήματα (ή, τουλάχιστον, καλά κρυμμένα), πιστός στο καθήκον και τίποτα άλλο. Κατά βάθος όμως είναι "καλό παιδί".
Συμπαθητικό και αρκετά στιβαρό για να περάσει κανείς δύο ευχάριστες ώρες και όχι βέβαια κάτι παραπάνω. Κατά τη γνώμη μου πάντοτε.