ΕΦΙΑΛΤΕΣ "ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ"

Όσο περνά ο καιρός βεβαιώνομαι ότι οι ισπανοί κάνουν στις μέρες μας το καλύτερο φανταστικό σινεμά στην Ευρώπη. Και μάλιστα με έναν τρόπο απόλυτα δικό τους και άμεσα αναγνωρίσιμο. Το "Μέσα από τα Μάτια τους") ("Insensibles" στα ισπανικά) του 2012 του πρωτοεμφανιζόμενου Juan Carlos Madina το επιβεβαιώνει.
Η ταινία αφηγείται δύο παράλληλες ιστορίες: Η μία διαδραματίζεται στη σύγχρονη εποχή και αφορά κάποιον που ανακαλύπτει τυχαία ότι πάσχει απο λευχαιμία και χρειάζεται επειγόντως μεταμόσχευση μυελού των οστών. Αναζητά λοιπόν τους βιολογικούς του γονείς για να τους παρακαλέσει να δεχτούν τη μεταμόσχευση. Η δεύτερη μας πάει πίσω στα χρόνια του ισπανικού εμφύλιου. Σε ένα χωριό γεννιέται μια ομάδα παιδιών που πάσχουν από μια ασυνήθιστη αρρώστια: Δεν νοιώθουν πόνο. Τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά τόσο για τα ίδια όσο και για τους άλλους γύρω τους. Γι' αυτό φυλακίζονται για πάντα σε ένα απομονωμένο φρούριο - κλινική στα Πυρηναία. Κάποια στιγμή οι δύο αυτές ιστορίες θα δέσουν με απροσδόκητο τρόπο.
Το φιλμ κινείται στις παρυφές του φανταστικού - αν και όσα συμβαίνουν είναι μάλλον απίθανο να συμβούν στην πραγματικότητα. Ίσως υπάρχουν κάποια σεναριακά προβλήματα, κάποια πράγματα που δεν εξηγούνται ακριβώς. Ωστόσο η ζοφερή ατμόσφαιρα και το σασπένς είναι παρόντα και δεν με άφησαν να πλήξω. Φυσικά υπάρχει και το στοιχείο της πολιτικής αλληγορίας και η απαραίτητη στα ισπανικά ή ισπανόφωνα φιλμς τρόμου αναφορά στον εμφύλιο και την επικράτηση του εφιαλτικού φασισμού στη συνέχεια. Το φριχτό αυτό καθεστώς άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του στη χώρα, οπότε νομίζω ότι θα βλέπουμε τις αναφορές στον εμφύλιο και στην κόλαση που ακολούθησε για πολλά χρόνια ακόμα.
Γενικά η ταινία θυμίζει σαν γενικό κλίμα τη "Ραχοκοκαλιά του Διαβόλου" του Ντελ Τόρο ή το "Ορφανοτροφείο". Όλα αυτά τα φιλμς δημιουργούν ένα υποβλητικό κλίμα και μια σκοτεινή ατμόσφαιρα που απέχουν πολύ από τα αντίστοιχα αμερικάνικα (χολιγουντιανά κυρίως) πρότυπα, που απαιτούν άπειρα εφέ και συνεχή "μπου" για να τρομάξουν ντε και καλά τον θεατή (βλέπε το πρόσφατο ρικέικ του "Evil Dead" και πολλά άλλα) και που μας ταλαιπωρούν (εμένα τουλάχιστον) από τη δεκαετία του 90 και μετά. Οπότε, και αν ακόμα θεωρήσουμε ότι η ταινία δεν είναι από τις καλύτερες ισπανικές του είδους, και πάλι την προτιμώ από πολλές σύγχρονες ταινίες τρόμου. Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι ανήκει σε πρωτοεμφανιζόμενο δημιουργό, από τον οποίο μπορούμε να περιμένουμε τη συνέχεια.