ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ, ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΣΤΟ "CANNONBALL"

Είχα ακούσει για το "Cannonball" του 1976, αλλά δεν είχα δει την ταινία. Το έκανα τώρα και απογοητεύτηκα οικτρά. Το φιλμ γύρισε ο Paul Bartel (1938-2000), ένας ούτως ή άλλως μέτριος σκηνοθέτης, ο Ντέιβιντ Καραντάιν πρωταγωνιστεί και έχουμε να κάνουμε με ένα σαφώς κακό b-movie (σαφώς για μένα τουλάχιστον).
Η ταινία παρακολουθεί ένα παράνομο ράλι που γίνεται κάθε χρόνο από τη μια άκρη των ΗΠΑ στην άλλη. Η αμοιβή του νικητή είναι υψηλή, τα (παράνομα πάντοτε) στοιχήματα δίνουν και παίρνουν, οι μπάτσοι μάταια προσπαθούν να σταματήσουν τον "θεσμό", τα αυτοκίνητα και οι επιβάτες τους είναι πέρα για πέρα ετερόκλητοι (από ένα βαν με κοπέλες έως έναν κάντρι τραγουδιστή με τη μάνα του (!!!)... και ο αγώνας, με "χτυπήματα κάτω από τη μέση" και τη χρήση κάθε λογής αθέμιτων μέσων συνεχίζεται όσο διαρκεί το φιλμ.
Υποτίθεται ότι πρόκειται για ταινία δράσης με χιούμορ. Ούτε την παραμικρή αγωνία ένοιωσα όμως (το ποιος θα είναι τελικά ο νικητής μου φαινόταν παντελώς αδιάφορα) ούτε κατάφερα να (χαμο)γελάσω κάπου. Φταίει η έλλειψη ρυθμού, οι κάκιστες ηθοποιίες, οι αντιπαθείς φάτσες (πού διάολο τους βρήκανε όλους αυτούς;), το χοντροειδέστατο χιούμορ, το κακό, αφελέστατο και αναληθοφανές σενάριο με την απόλυτη έλλειψη πειστικόητας... ή όλα αυτά μαζί και πιθανόν άλλα τόσα που θα ανακαλύψετε... Και σα να μην έφταναν όλα, τα αυτοκίνητα εκρήγνυνται με το παραμικρό, και μάλιστα με θεαματικό και παντελώς ψεύτικο τρόπο, λες και όποιο αυτοκίνητο στουκάρει στοιχειωδώς γίνεται σε χρόνο dt παρανάλωμα του πυρός σα να είναι φορτωμένο δυναμίτες. Όσο για την καραμπόλα προς το τέλος, μου φάνηκε τόσο γελοία και άνευ λόγου μέρα μεσημερι, που σχεδόν δεν πίστευα στα μάτια μου.
Υπάρχουν εξαιρετικά b-movies, που πραγματικά αξίζουν τον κόπο. Το "Cannonball!", με την κλωτσοπατινάδα, τα ψεύτικα αυτοκινητοκυνηγητά και το κρύο χιούμορ, δεν νομίζω ότι συγκαταλλέγεται σε καμία περίπτωση σ΄αυτά. Εκτός πια κι αν είστε τρελός φαν των αμερικάνικων αυτοκινήτων των 70ς και το δείτε με το μάτι εξπέρ γκαραζιέρη, οπότε ίσως θαυμάσετε το "φοβερό μοντέλο τάδε", που "έπιανε τόσα χιλιόμετρα" και "έβγαινε σ' αυτό το φοβερό χρώμα". Αλλά τότε είστε απόλυτα έτοιμος για δουλειά σε συνεργείο αυτοκινήτων και χάνετε το χρόνο σας βλέποντας σινεμά.