ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΟΝΤΙΚΙΑ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΘΕΙΟΙ

Ο Alain Resnais είναι από τους σημαντικότερους και πιο πρωτότυπους δημιουργούς που πέρασαν ποτέ από το σινεμά, όχι όμως και ο πιο εύκολος. Το 1980 κάνει μια από τις πιο παράξενες ταινίες του, τον "Θείο μου από την Αμερική" (Mon oncle d' Amerique). Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες στιγμές στην ιστορία του που ο κινηματογράφος προσπαθεί μέσα από τη μυθοπλασία να "αποδείξει" μια καθαρά επιστημονική θεωρία.
Ο γάλλος βιολόγος Ανρί Λαμπορί πιστεύει ότι στην πραγματικότητα οι άνθρωποι διαφέρουν από τα ζώα πολύ λιγότερο απ' όσο νομίζουμε. Θεωρεί ότι διαθέτουμε 3"στρώματα" εγκεφάλου, από τα οποία μόνο το 3ο είναι καθαρά ανθρώπινο (λογική κλπ.) Η συμπεριφορά μας καθορίζεται από πολύπλοκους συνδυασμούς των 3 αυτών φλοιών και, τελικά, σε παρόμοια ερεθίσματα αντιδρούμε με παρόμοιους τρόπους, όπως δηλαδή τα (πειραματόζωα) ποντίκια.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το σινεμά; Στην ταινία του Ρενέ ο ίδιος ο βιολόγος αναλύει τις θεωρίες του (στο μικρό ντοκιμαντερίστικο δηλαδή μέρος), ενώ σε μια κανονική, ρεαλιστική μυθοποπλασία επινοούνται καθημερινές ανθρώπινες καταστάσεις κατά τις οποίες οι ήρωες αντιδρούν ακριβώς με τον τρόπο που η θεωρία περιγράφει. Για τον λόγο αυτόν ο Ρενέ μελετά τις ζωές 3 διαφορετικών ανθρώπων: Ενός διανοούμενου - συγγραφέα, μιας ηθοποιού από αριστερή οικογένεια και με αριστερές πεποιθήσεις και ενός επαρχιώτη, συντηρητικού οικογενειάρχη, στελέχους επιχείρησης. Επαγγελματικές και αισθηματικές περιπέτειες και συγκρούσεις και, σε τακτά διαστήματα, ο Λαμπορί να μιλά για τις θεωρίες του.
Το αποτέλεσμα, μίξη ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, αν και κάπως στρυφνό και απευθυνόμενο κυρίως σε σινεφίλ, είναι ενδιαφέρον και εξαιρετικά πρωτότυπο, ενώ εμείς μένουμε να αναρωτιόμαστε: Τελικά είμαστε τόσο σπουδαίοι ως είδος όσο νομίζουμε (ή θα θέλαμε) ή μόνο ένα κάπως πιο εξελιγμένο ζώο, που καθορίζεται κυρίως από προϋπάρχουσες μνήμες και ένστικτα;