ΑΥΤΟ ΠΟΥ "ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΕΞΩ"

Τα b-movies επιστημονικής φαντασίας ήταν βέβαια κοινός τόπος πίσω στη δεκαετία του 50. Εκφράζοντας τον φόβο των αμερικάνων για τους "κόκκινους", ίσως και τα νωπά μεταπολεμικά τους τραύματα, μιλούσαν κυρίως για ποικίλων ειδών εξωγήινες εισβολές και πολλά από αυτά προκαλούν σήμερα (ακούσια βέβαια) καθαρό γέλιο. Όχι όμως όλα.

Το "It Came from Outer Space" του 1953, ας πούμε, γυρίστηκε από τον σκηνοθέτη που ξεχώριζε στο είδος , τον Jack Arnold (1916-1992), και αποτελεί παράδειγμα καλού φιλμ ανάμεσα σε σωρό ακούσια αστείων αντίστοιχων. Ένας "μετεωρίτης" πέφτει στην έρημο της Αριζόνας και θάβεται σε κρατήρα που δημιούργησε η πτώση. Μόνο ένας ερασιτέχνης αστρολόγος και η δασκάλα γυναίκα του υποψιάζονται ότι πρόκειται για εξωγήινο σκάφος και μάλιστα ότι κάποια μορφή ζωής έχει βγει απ' αυτό. Σύντομα η συμπεριφορά κάποιων κατοίκων του χωριού αρχίζει να αλλάζει περίεργα και, επίσης σύντομα, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για εξωγήινους που έχουν πάρει τη μορφή τους. Τι ακριβώς όμως θέλουν αυτοί οι εξωγήινοι;

Οι αρετές της ταινίας ξεκινούν κατ' αρχήν από το διαρκές σασπένς που δημιουργεί στον θεατή. Είναι από τα φιλμ που δεν σε αφήνουν καθόλου να πλήξεις, καθώς η ατμόσφαιρα της απειλής σιγά - σιγά κυριαρχεί και το ενδιαφέρον κορυφώνεται. Από την άλλη (μέσα στις απαραίτητες αφέλειες και τις αστείες κραυγές τρόμου της ηρωίδας), διαθέτει ένα είδος ρεαλισμού: Οι συμπεριφορές των ηρώων είναι "κανονικές", κανείς δηλαδή δεν πάει γυρεύοντας, οι αντιδράσεις σε όσα συμβαίνουν φυσιολογικές. Κυρίως όμως σημασία έχει η σχετικά πρωτοποριακή ματιά σε πολλά θέματα, που δεν μπορώ δυστυχώς να αναφέρω γιατί θα αποτελέσουν απαράδεκτο spoiler. Πάντως θα τονίσω ότι και η στάση και συμπεριφορά των εξωγήινων είναι απόλυτα λογικές (ό, τι δηλαδή όντως θα συνέβαινε σε μια τέτοια περίπτωση) και ότι παραδόξως βρισκόμαστε πολύ μακριά από την απόλυτα φοβική αντιμετώπισή τους του στιλ "κάθε ξένο είναι κακό". Και, το σημαντικότερο ίσως, υπάρχει έντονη κριτική της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της (πολύ φοβάμαι ριζωμένης στο DNA μας) ανθρώπινης επιθετικότητας. 

Για όλα αυτά συνιστώ την ταινία ως ένα από τα καλά δείγματα του είδους που τόσο ήκμασε την εποχή αυτή. Στην επιτυχία της δεν συντελεί μόνο ο αξιόλογος Arnold. Είναι και το ότι η ιστορία βασίζεται σε διήγημα του μεγάλου Ray Bradbury. Οπότε, σίγουρα, ξεχωρίζει από άλλες.

ΥΓ: Φυσικά σήμερα ουδείς πρόκειται να τρομάξει. Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο για την ταινία.