ΟΤΑΝ Η ΖΩΗ ΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΟΛΙΕΡΟΥ

Ο "Μολιέρος", δεύτερη ταινία του Laurent Tirard, είναι μια φανταστική εξιστόρηση περιστατικών της ζωής του μεγάλου γάλλου θεατρικού συγγραφέα, όταν ακόμα αυτός δεν είχε γίνει γνωστός. Η έξυπνη ιδέα είναι ότι στην περίοδο αυτή, ο Μολιέρος θα ζήσει, υποτίθεται, περιστατικά που θα του δώσουν έμπνευση για τη χρυσή εποχή της δραματουργίας του. Έτσι ο Tirard κάνει μια πραγματικά ευχάριστη κομεντί, αναμειγνύοντας πραγματικούς και θεατρικούς χαρακτήρες, βγάζοντας αρκετό γέλιο, αλλά και κάμποση συγκίνηση.
Είναι γεγονός ότι ένας από τους μεγαλύτερους κωμικούς συγγραφείς όλων των εποχών θεωρούσε την κωμωδία "κατώτερο είδος", που προορίζεται μόνο για τον "αμόρφωτο λαό" προσφέροντάς του χοντρή διασκέδαση. Το όνειρό του ήταν να γράψει τραγωδίες, που είναι "σοβαρή" και "υψηλή" μορφή τέχνης. Όπου όμως, όπως όλα δείχνουν, ήταν πολύ κακός, τόσο σαν συγγραφέας όσο και σαν ηθοποιός (οι σκηνές που προσπαθεί να παίξει τραγωδία είναι όντως αστείες). Χρεωμένος λοιπόν, φυλακισμένος για ένα διάστημα, αποτυχημένος τραγικός, φεύγει με το θίασό του από το Παρίσι και περιοδεύει στην επαρχία για 13 ολόκληρα χρόνια, όπου γίνεται διάσημος (με τις κωμωδίες του φυσικά), για να επιστρέψει τελικά θριαμβευτής, στο Παρίσι. Ανάμεσα στην όπως - όπως φυγή του όμως και στις αρχές της 13χρονης περιοδίας, υπάρχει ένα σκοτεινό διάστημα κάποιων μηνών. Τι ακριβώς έκανε τότε;
Αυτή την περίοδο καλύπτει (με φανταστικό, όπως είπαμε τρόπο) η ταινία. Όπου, υποτίθεται, γνωρίζει τον έρωτα, γνωρίζει τύπους - πρότυπα για τις μετέπειτα μεγάλες δουλειές του και γνωρίζει από πρώτο χέρι και την απύθμενη ηλιθιότητα, ματαιοδοξία, κενότητα και υποκρισία της τάξης των ευγενών, που πασχίζουν απεγνωσμένα να παραστήσουν τους "καλλιεργημένους" δίχως να έχουν τα φόντα γι' αυτό. Συγχρόνως το φιλμ λειτουργεί και σαν τοιχογραφία του 17ου αιώνα στη Γαλλία - κυρίως των αριστοκρατών και των πλουσίων.
Έξυπνοι διάλογοι, αστείες καταστάσεις και περιπέτειες, κρυφοί έρωτες και συγκίνηση και, για όσους γνωρίζουν το έργο του Μολιέρου, μια έξτρα απόλαυση καθώς προσπαθούν να διακρίνουν τις αναφορές σ΄αυτό μέσα από πρόσωπα ή καταστάσεις που, υποτίθεται, συναντά στην προσωπική του ζωή. Σαν γενική ιδέα θυμίζει τον "Ερωτευμένο Σέξπιρ", αυτή εδώ όμως η ταινία προσωπικά μου άρεσε περισσότερο - και, αν μη τι άλλο, πέρασα πολύ ευχάριστα.