Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ - ΚΑΙ ΤΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ - ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ

Το 1980 έρχεται το δεύτερο μέρος της αυθεντικής τριλογίας του "Πολέμου των Άστρων", "Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται" (The Empire strikes back), του όχι και τόσο σημαντικού σκηνοθέτη Irvin Kershner. Ο Λούκας έχει πλέον αποσυρθεί από τη σκηνοθεσία και, ακολουθώντας τα χνάρια του Ντίσνεϊ, έχει γίνει πια μεγαλοπαραγωγός, πράγμα που παραμένει η βασική του ιδιότητα μέχρι σήμερα.
Διατηρώντας όλα τα χαρακτηριστικά του πρώτου φιλμ, με βασικό την "επεισοδιακή" δομή, νομίζω ότι η ταινία αυτή είναι βελτιωμένη σε σχέση με την πρώτη. Τα εφφέ είναι πιο πειστικά (αλλοίμονο, τόσα εκατομμύρια είχαν βγάλει με το πρώτο φιλμ), οι σεναριακές αφέλειες κάπως λιγότερες και, κυρίως, το ίδιο το σενάριο είναι πιο ενδιαφέρον. Εδώ σκάει αναπάντεχα το φοβερό μυστικό της ταυτότητας του εφιαλτικού Νταρθ Βέντερ αλλάζοντας τα πάντα (δεν θα σας το αποκαλύψω, γιατί ίσως υπάρχουν ακόμα ένας - δύο εκεί έξω που δεν έχουν δει την αρχική τριλογία). Επίσης εισάγεται ο πετυχημένος χαρακτήρας του σοφού Γιόντα και αναλύεται κάπως βαθύτερα η φιλοσοφία γύρω από την περίφημη Δύναμη, οπότε το πάντρεμα επιστημονικής φαντασίας και μεταφυσικής είναι εδώ ακόμα πιο εμφανές.
Η "σιριαλοειδής" δομή είναι στην "Αυτοκρατορία" ακόμα περισσότερο φανερή απ' όσο στο πρώτο μέρος. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τέλος σ' αφήνει στα κρύα του λουτρού να περιμένεις οπωσδήποτε το τρίτο επεισόδιο. Τα δύο αυτά μέρη (2ο και 3ο) είναι απόλυτα συνεχή. Εξ άλλου αυτό γίνεται ακόμα πιο φανερό με την περιπέτεια του Λουκ στους πάγους, τη σεκάνς δηλαδή που ανοίγει την ταινία. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, το φιλμ δεν θα άλλαζε στο παραμικρό αν έλειπε ολόκληρη αυτή η υποϊστορία των 15 περίπου λεπτών.
Φυσικά οι σεναριακές ευκολίες υπάρχουν και πάλι (οι κακοί ποτέ δεν πετυχαίνουν τους καλούς όταν πυροβολούν, οι ποικίλες αποδράσεις γίνονται πολύ εύκολα κλπ.), αλλά είπαμε: Όλα αυτά είναι αποδεκτές συμβάσεις σε μια μεγάλη περιπέτεια σαν κι αυτή.
Γενικά μπορώ να πω ότι μάλλον απόλαυσα περισσότερο το δεύτερο αυτό μέρος από το πρώτο (δίχως φυσικά να παραβλέπω το γεγονός ότι το πρώτο Star Wars είναι αυτό που έσκασε σαν κεραυνός και σημάδεψε για πάντα την ποπ κουλτούρα). Και ετοιμάστηκα ψυχολογικά για το τρίτο και τελευταίο μέρος.