Δευτέρα, Αυγούστου 04, 2014

ΚΑΛΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ!

Πιστό στις παραδόσεις, το blog σας χαιρετά για το υπόλοιπο του Αυγούστου για να κολυμπήσει. Καλώς ήλθατε όσοι επιστρέψατε από διακοπές, καλά να περάσετε όσοι θα πάτε και μακάρι να είναι μόνο για φέτος όσοι δεν θα πάτε καθόλου.
Ίσως γράψουμε για (λίγες) ταινίες, ίσως όχι. Ραντεβού το Σεπτέμβριο!

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ (Ή ΜΗΠΩΣ ΕΥΚΟΛΑ ΜΕΛΟ) "ΚΛΕΦΤΡΑ ΒΙΒΛΙΩΝ"


Η "Κλέφτρα των Βιβλίων" βασίζεται στο ομώνυμο best seller του 30άρη μόλις Μάρκους Ζούσακ. Στην οθόνη μεταφέρθηκε το 2013 από τον Brian Percival με σκοπό, νομίζω, να συγκινήσει τα πλήθη και να γίνει και κινηματογραφικό best seller.
Η ιστορία μας μεταφέρει στη ναζιστική Γερμανία, όπου ένα μικρό κορίτσι αναγκάζεται να φιλοξενηθεί σε θετή οικογένεια, αφού η μητέρα της, ως κομουνίστρια, "εξαφανίζεται" από τα ναζιστικά κτήνη. Η μικρή είναι αναλφάβητη, χάρη όμως στον καλοκάγαθο πατριό της, αποκτά πάθος για τα βιβλία, φτάνοντας σε σημείο μάλιστα να τα κλέβει. Τα βιβλία, σημειωτέον, τα οποία καίνε σε τελετουργικές πυρές οι ναζί. Το παζλ θα συμπληρωθεί όταν ένας νεαρός εβραίος κρύβεται για καιρό στο υπόγειο της οικογένειας, ενώ ένας συμμαθητής της ηρωίδας την ερωτεύεται - ενώ όλη σχεδόν η υπόλοιπη τάξη την χλευάζει.
Καλά όλα αυτά, αλλά νομίζω ότι δίνονται με μεγάλη δόση ευκολίας, με στόχο τη συγκίνηση του θεατή. Φυσικά η φρίκη της εποχής δεν κρύβεται, πλην όμως η όλη ιστορία αναπτύσεται μάλλον σαν παραμύθι. Οι χαρακτήρες είναι απλοί - καλοί, κακοί και κάποιοι, όπως η θετή μητέρα, άγρια επιφανειακά, χρυσή καρδιά όμως κατά βάθος. Υπάρχει και το εύρημα του βιβλίου, το οποίο ακολουθείται και στην ταινία: Ο αφηγητής της όλης ιστορίας είναι ο... Θάνατος, ο οποίος βέβαια είχε την τιμητική του στην Ευρώπη της εποχής. Αφηγείται με μια κυνική, ειρωνική διάθεση όσο δραματικά και συγκινητικά συμβαίνουν, ωστόσο εμένα μου φάνηκε κάπως αχρείαστο το όλο εύρημα, μόνο για ενυπωσιασμό. Κι αν ακόμα δεν υπήρχε, η ταινία θα ήταν ολόιδια, δίχως τίποτα να αλλάζει.
Ξέρω ότι το φιλμ γενικά άρεσε στον πολύ κόσμο. Είναι από τις περιπτώσεις που θα φανώ λίγο στριφνός, αλλά προσωπικά μου φάνηκε μάλλον εύκολα μελό. Καλογυρισμένο είναι, υπάρχουν καλοί ηθοποιοί (ο Τζέφρεϊ Ρας και η Έμιλι Γουότσον), αλλά συνολικά κάτι δεν μου πήγε. Ίσως το μελό στοιχείο της και η μάλλον αναμενόμενη εξέλιξη σε σχέση με τη μοίρα της μικρής ηρωίδας. Όσοι πάντως ψάχνετε για ένα ευαίσθητο-και-σαν-παραμύθι δράμα, δείτε το. Και, στο κάτω-κάτω, δεν είναι ποτέ κακό στις μέρες μας να υπενθυμίζει κανείς τη ναζιστική κόλαση, την οποία καταντήσαμε (ως κοινωνία) να "νοσταλγούν" πολλοί (μάλλον από ασυγχώρητη άγνοια)...

Ετικέτες ,

Σάββατο, Αυγούστου 02, 2014

"ΘΕΕ ΜΟΥ, ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΑΜΕ" Ή ΤΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΕΙΔΩΜΕΝΑ ΚΩΜΙΚΑ

Η γαλική κωμωδία του 2014 "Θεέ μου, τι σου κάναμε;" (Qu'est-ce qu'on a fait au bon dieu?) του μάλλον μέτριου Philippe de Chauveron έκανε φοβερή επιτυχία στη Γαλλία και άρεσε και στο ελληνικό κοινό, ενώ πήρε πολύ μέτριες κριτικές. Συγνώμη, αλλά αυτή τη φορά είμαι με τους κριτικούς και όχι με το κοινό.
Το συντηρητικό ζεύγος Βερνέιγ (κεντροδεξιός γκωλικός εκείνος, θρήσκα καθολική εκείνη) έχει τέσσερεις κόρες και φέρει βαρέως - αν και πασχίζει να μην το δείχνει - το ότι οι τρεις απ' αυτές παντρεύτηκαν δεύτερης γενιάς εβραίο, μαροκινό και κινέζο αντίστοιχα. Όταν έρχεται η σειρά της τέταρτης, το σοκ είναι ακόμα μεγαλύτερο και όλοι αρχίζουν να συνωμοτούν ώστε να μη γίνει ο γάμος. Ωστόσο...
Η ταινία παίζει διαρκώς με τα ρατσιστικά κλισε, όχι με κακία βέβαια, αλλά με αστείο τρόπο, διακωμωδώντας τα και δηλώνοντας επίσης ότι τέτοιες προκαταλήψεις υπάρχουν σε όλες τις πλευρές και όχι μόνο από τους λευκούς προς τους "έγχρωμους". Άλλοτε λοιπόν είναι όλοι εναντίον όλων, αλλότε κάποιοι συμμαχούν μεταξύ τους ενάντια σε άλλους κλπ. Ο στόχος είναι να βγαίνει όσο πιο πολύ γέλιο γίνεται. Επικίνδυνο το όλο θέμα, στις μέρες μας ιδιαίτερα, αλλά ομολογώ ότι, όπως ξαναείπα, δεν αντιμετωπίζεται με κακία ούτε μονομερώς. Και, στο κάτω - κάτω, το όλο πράγμα σατιρίζεται δίχως ο σκηνοθέτης να δείχνει να υποστηρίζει ρατσιστικά πρότυπα.
Το πρόβλημά μου είναι ότι προσωπικά δεν γέλασα τόσο πολύ. Υπήρχαν έξυπνες σκηνές και ατάκες, αλλά ούτε τόσο πολλές ούτε και τόσο έξυπνες πια κατά τη γνώμη μου. Όσο για το σενάριο, το βρήκα μάλλον αφελές και πολύ, μα πολύ προβλέψιμο και "εύκολο". Όλα λύνονται πολύ απλά, απλοϊκά θα έλεγα, όλα πάνε όπως τα περιμένεις και... τέλος καλό όλα καλά. Σαν μια εύκολη λαϊκή κωμωδία που έρχεται από πολύ παλιά, απλώς έχει ένα σύγχρονο θέμα, αυτό των μεικτών γάμων. Το όλο πράγμα μου φάνηκε πολύ κλισέ. Έτσι - προσωπικά πάντοτε - δεν μπορώ να συμμεριστώ τη γνώμη του κοινού (και φίλων) που δηλώνουν ότι διασκέδασαν αφάνταστα.
Χαριτωμένο λοιπόν και σχετικά διασκεδαστικό μέσα στην ευκολία και την αφέλειά του, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Το "προσπέρασα" σε ελάχιστο χρόνο.

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker