"ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ 3 ΜΕΡΕΣ" ΘΑ ΚΑΘΟΡΙΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ...

Ο Paul Haggis γυρίζει το 2010 το "Οι Επόμενες τρεις Μέρες" με τον Ράσελ Κρόου στο βασικό ρόλο (και μια μικρή εμφάνιση του Λίαμ Νίσον) κάνοντας κάτι μεταξύ νεονουάρ και ταινίας απόδρασης.
Η αγαπημένη σύζυγος ενός καθηγητή κατηγορείται για τον φόνο της αφεντικίνας της στη δουλειά και κλείνεται στη φυλακή. Ο σύζυγος τα παρατά όλα και αποδύεται σ' έναν παθιασμένο και απελπισμένο αγώνα να τεκμηριώσει την αθωότητά της και, όταν αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι αδύνατο, να τη φυγαδεύσει από τη φυλακή όπου κρατείται.
Έχει το ενδιαφέρον της. Το πρωτότυπο είναι ότι δεν προσπαθεί κάποιος να αποδράσει ο ίδιος, αλλά να οργανώσει την απόδραση ενός άλλου. Ταυτόχρονα εγείρει διάφορα ερωτήματα περί αυτοδικίας. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με διεφθαρμένους ή επιπόλαιους δικαστές. Τα στοιχεία εις βάρος της συζύγου είναι συντριπτικά και οποιοσδήποτε δικαστής θα την καταδίκαζε. Από την άλλη ο ήρωας βασίζεται στο ότι "την ξέρει καλά" και είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι αποκλείεται να έχει κάνει φόνο. Η γυναίκα είναι αθώα. Τι πρέπει να γίνει όμως σε τέτοιες περιπτώσεις; Σημειωτέον ότι ο σύζυγος, για να επιτύχει τον σκοπό του, θα αιματοκυλήσει κάμποσους. Βέβαια ο Haggis"χρυσώνει το χάπι" κάνοντας τους νεκρούς πολύ κακούς, που τους αξίζει ότι έπαθαν. Αν το σκεφτούμε όμως βαθύτερα... χμμμ...
Άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ο (σχετικός) ρεαλισμός που υπάρχει στις προσπάθειες του συζύγου, ο οποίος, ας μη ξεχνάμε, είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, που δεν έχει ιδέα από όπλα και αποδράσεις. Έτσι πολλές από τις απόπειρές του στέφονται, αρχικά τουλάχιστον, με παταγώδη, σχεδόν κωμική αποτυχία. Όπως θα γινόταν άλλωστε στην πραγματικότητα με όλους μας. Το τέλος βέβαια είναι συμβατικό και αναμενόμενο, αλλά, πάντως, το φιλμ έχει κάτι παραπάνω από τα συνηθισμένα του είδους.