Η ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΛΛΟΝ ΑΣΤΕΙΟ ΣΠΛΑΤΕΡ
Προσωπικά το αγνοούσα, αλλά έμαθα ότι πρόκειται για μια σειρά βραζιλιάνικων ταινιών τρόμου (και σπλάτερ) με ήρωα τον φριχτό και σαδιστή Coffin Joe, που υπάρχει από τη δεκαετία του 60 από τον ίδιο πάντα σκηνοθέτη, τον José Mojica Marins. Το τελευταίο πόνημα της σειράς είναι η "Ενσάρκωση του Κακού" (Encarnacao do Demonio, 2008). Όπου ο εν λόγω Coffin Joe, ο οποίος είναι ένας σαδιστής σίριαλ κίλερ, αλλά με υπερφυσικές ικανότητες, κάτι σαν επί γης ενσάρκωση του Κακού, συνεχίζει την αναζήτησή του (προφανώς αυτό έκανε και στις άλλες ταινίες της σειράς): Να βρει την τέλεια γυναίκα που θα κάνει το παιδί του, ώστε να διαιωνιστεί το "είδος". Μόνο που τώρα, 40 χρόνια μετά την αρχή των περιπετειών του, αποφυλακίζεται (είχε κλειστεί μέσα ως κοινός σίριαλ κίλερ) και, γέρος ών, συνεχίζει ακάθεκτος. Ταυτόχρονα σκοτώνει με εφιαλτικούς (και ευρηματικούς) τρόπους γυναίκες που δεν κρίνει "τέλειες" (ομολογώ ότι δεν κατάλαβα ακριβώς τα κριτήριά του), ενώ υπάρχουν και "αφηρημένες" σκηνές από εφιάλτες, όπου ο ήρωας οδηγείται στην κόλαση, καθώς και ασπρόμαυρες σκηνές - φλας μπακ από... προηγούμενες ταινίες του.
Αυτά τα ωραία. Η ταινία διαθέτει μπόλικο κιτς, έντονο μπαρόκ στοιχείο (βαρυφορτωμένα σκηνικά, πομπώδη μουσική, βαρύ, στομφώδες παίξιμο από τον πρωταγωνιστή κλπ). Ο οποίος πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος ο σκηνοθέτης, μια αλησμόνητη φιγούρα στα 68 του, κάτι σαν Όρσον Ουέλλες ντυμένος Δράκουλας. Η υπόθεση είναι παιδαριώδης, το αίμα (συνοδευόμενο με αρκετό σεξ) ρέει άφθονο, η σκηνοθεσία ατμοσφαιρική, μπαρόκ (όπως είπαμε), αλλά και αδέξια και γενικά γέλασα αρκετά - μιλάω για το είδος γέλιου που ρίχνει κανείς όταν βλέπει μέτριες ταινίες τρόμου. Όλα τα λεφτά η εμφάνιση στη συζήτηση του ίδιου του σκηνοθέτη (αυτός που βλέπετε στην αφίσα), ντυμένου όπως ακριβώς τον βλέπετε στην αφίσα (ναι, και με το νύχι), όπου έκανε επί σκηνής με τη βαριά, γεμάτη στόμφο φωνή του επικλήσεις στο κακό, υποθέτω (μιλούσε, βλέπετε, άπταιστα βραζιλιάνικα).
Συνίσταται αποκλειστικά και μόνο σε φίλους του είδους, που θα έχουν όμως και λίγη διάθεση για γέλιο.