Ο Hal Ashby (1929-1988) είναι από τους αγαπημένους μου αμερικανούς σκηνοθέτες των 70ς (κυρίως), αλλά μάλλον παραγνωρισμένος. Ίσως επειδή δυστυχώς έφυγε νωρίς. Το 1973 πάντως γυρίζει "Το Τελευταίο Απόσπασμα" (The Last Detail), με τον απολαυστικότατο Τζακ Νίκολσον, τον Ράντι Κουέιντ και τον Ότις Γιανγκ στους βασικούς ρόλους.

Δύο μονιμάδες στο Ναυτικό αναλαμβάνουν να μεταφέρουν ένα νεαρό συνάδελφό τους στη φυλακή για μικροέγκλημα. Θα πάρουν οδοιπορικά κάποιων ημερών (αφού η φυλακή βρίσκεται σε άλλη, μακρινή πόλη), στο δρόμο οι σχέσεις δεσμοφυλάκων - κρατούμενου θα εξομαλυνθούν και, τελικά, οι δύο σκληροτράχηλοι καραβανάδες θα αποφασίσουν να κάνουν το νεαρό να περάσει μερικές καλές "τελευταίες μέρες" προτού τον χώσουν στο κελί για 12 χρόνια (αν θυμάμαι καλά).

Από τις πλέον ανθρώπινες ταινίες του αμερικάνικου σινεμά, συνδυάζει με καλό τρόπο τον ρεαλισμό, το χιούμορ, την τετριμμένη, μίζερη καθημερινότητα και τη ζεστασιά των συναισθημάτων - κι όλα αυτά απόλυτα "προσγειωμένα". Τι εννοώ: Εδώ δεν υπάρχουν ηρωισμοί, περιπέτειες, αποδράσεις και κυνηγητά, ούτε αποφάσεις που θα ανατρέψουν τα πάντα. Εδώ όλα κυλάν με τρόπο προβλεπόμενο, τυπικό, όπως ακριβώς δηλαδή θα συνέβαινε στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων της καθημερινής ζωής. Όμως ακόμα και σ' αυτή τη θαμπή και γκρίζα καθημερινότητα μπορεί να διεισδύσει το συναίσθημα και η συμπάθεια... Συγχρόνως η ταινία ασκεί κριτική στην αμερικάνικη δικαιοσύνη με τις "δύο ταχύτητες". Στη στρατιωτική εδώ, αλλά υποθέτω ότι εύκολα μπορούμε να μεταφέρουμε την εικόνα στην ευρύτερη διακαιοσύνη. 

Από τις καλές ταινίες δρόμου μιας προηγούμενης εποχής, συνίσταται ιδιαίτερα στους φίλους του αμερικάνικου σινεμά πριν την ανούσια ψηφιακή και υπερηρωική σύγχρονη φάση του. Και, ξαναλέω: Ο Νίκολσον, ως σκληροτράχηλος "παλιός", αλλά όχι μόνο, είναι απολαυστικός.