ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΣΤΟ ΚΟΡΕΑΤΙΚΟ "BEDEVILED"

Οι κορεάτες μας έχουν πλέον συνηθίσει σε ένα βίαιο, αιματηρό, πλην όμως πολύ συχνά εξαιρετικό σινεμά. Το φιλμ του Cheol-soo Jang "Kim Bok-nam salinsageonui jeonmal" (δίνω τον κορεάτικο τίτλο. Στα αγγλικά δεν υπάρχει επίσημος τίτλος, μπορείτε όμως και να το βρείτε και ως "Bedeviled") του 2010 δεν αποτελεί εξαίρεση. Πολύ δυνατό και κλειστοφοβικό με τον τρόπο του, θα καταλήξει σε ακόμα δυνατότερο φινάλε.

Μια νεαρή και όμορφη τραπεζική υπάλληλος, πλην όμως "σκύλα", που κάθε άλλο παρά συγκινείται από τον πόνο των άλλων, σχεδόν απολύεται από την ίδια την τράπεζά της (για την ακρίβεια της δίνουν 10ήμερη υποχρεωτική άδεια), η οποία (η τράπεζα εννοώ) ενοχλείται από τη συμπεριφορά της. Εκείνη, εντελώς αποπροσανατολισμένη, θα καταφύγει για να ηρεμήσει κοντά στη φύση σε ένα μικρό νησί όπου έχει περάσει τα παιδικά της χρόνια . Εκεί οι συνθήκες ζωής παραμένουν σχεδόν πρωτόγονες κι η ηρωίδα θα συναντήσει την παιδική καλύτερή της φίλη, στης οποίας τα απεγνωσμένα γράμματα δεν απαντούσε ποτέ... και θα διαπιστώσει ότι η κοπέλα υφίσταται κάθε είδους ψυχικών και σωματικών κακοποιήσεων όχι μόνο από το βάρβαρο σύζυγό της, αλλά και από τα άλλα μέλη (και μόνους κατοίκους του νησιού) της οικογένειάς του, τα οποία τη χρησιμοποιούν ως σκλάβα. Πώς θα αντιδράσει η "πρωτευουσιάνα" επισκέπτρια;

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ένα είδος "φεμινιστικού θρίλερ" που, όπως συνηθίζουν οι κορεάτες, επιφυλάσσει αιματηρή κατάληξη. Στο μεταξύ λειτουργεί άψογα ως όλο και περισσότερο κλειστοφοβικό, αφού το ίδιο το μικρό νησί, σχεδόν αποκλεισμένο από τον έξω κόσμο, λειτουργεί ως ένα είδος φυλακής. Ταυτόχρονα κάνει έντονη κριτική στην αντρική κυριαρχία (και βία στη συγκεκριμένη περίπτωση), αλλά και στο θέμα της συμπεριφοράς ενός τρίτου που τυχαίνει να γίνει μάρτυράς της. Πόσο μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι; Σημειωτέον ότι παρά τη βία και της η ταινία διαθέτει λυρικά "διαλείμματα" και συχνά γίνεται ακόμα και συγκινητική.

Από τα παντελώς άγνωστα σε μένα διαμάντια του κορεάτικου σινεμά, τα οποία, όπως όλα δείχνουν, είναι τελικά πάμπολλα εδώ και κάποιες δεκαετίες. Ψάξτε το (οι φίλοι των "δυνατών συγκινήσεων και μόνο βεβαίως).