"NOPE": ΤΑ UFO ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΧΑΤΕ ΞΑΝΑΔΕΙ...

 

Ο Jordan Peele το έκανε πάλι. Στην τρίτη ταινία του ως σκηνοθέτης (είναι και ηθοποιός) με τίτλο "Nope" του 2022 ("Ούτε Καν" στα ελληνικά) παραμένει πιστός στο χώρο του φανταστικού, χρησιμοποιεί κυρίως μαύρους ηθοποιούς (όπως και ο ίδιος) και διαθέτει πρωτότυπες ιδέες, καθώς και πολιτική άποψη.

Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του από ένα... νόμισμα που πέφτει από τον ουρανό και διαπερνά το κρανίο του, ο γιος μένει μόνος ιδιοκτήτης απομονωμένης και προβληματικής οικονομικά φάρμας εκτροφής αλόγων, τα οποία κυρίως χρησιμοποιούνται σε γυρίσματα ταινιών. Ωστόσο, εκτός των οικονομικών πονοκεφάλων, υπάρχει κάτι στον ουρανό σχεδόν μόνιμα κρυμμένο από σύννεφα...

Είπαμε για την πρωτότυπη ιδέα (θα το καταλάβετε από ένα σημείο και μετά). Το ξεδίπλωμα της ιστορίας προχωρά μάλλον αργά: Αρχικά θα ασχοληθεί με τον ήρωα και τα προβλήματά του και μετά θα προχωρήσουμε για τα καλά στο φανταστικό κομμάτι. Η πολιτική άποψη φαίνεται τόσο συμβολικά (ο θάνατος από νόμισμα) όσο και ρεαλιστικά, από τις καθημερινές δυσκολίες των ηρώων και την γενική "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό" κατάσταση. Ναι, η ταινία είναι καλή και ο Peele είναι από την καινούρια σχετικά ομάδα δημιουργών που κάνουν "σκεπτόμενο" σινεμά του φανταστικού (οι δύο πρώτες του είναι φιλμ τρόμου και αυτή επιστημονικής φαντασίας). 

Ωστόσο κάποιες αντιρρήσεις έχω γι' αυτό που μου φάνηκε "ατσούμπαλη σεναριακή ανάπτυξη" (συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω περαιτέρω). Και δεν κατάλαβα γιατί χρειαζόταν όλη η παράλληλη ιστορία με τον πίθηκο (δεν θα πω άλλα για λόγους spoiler). Εντάξει, μας δείχνει τη συμπεριφορά των ζώων, αλλά ακόμα κι αν έλειπε όλο αυτό το κομμάτι η ιστορία θα έμενε νομίζω αλώβητη. 

Τέλος πάντων, παρά τη γκρίνια τη θεωρώ γενικά καλή ταινία. Οι φίλοι του φανταστικού ας ετοιμαστούν για κάτι πρωτότυπο, σε σχέση με τα mainstream δεδομένα του είδους τουλάχιστον.

"ΤΡΕΞΕ !" ΔΙΟΤΙ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΕΙ!

Το "Τρέξε!" (πρωτότυπος τίτλος "Get Out") υπήρξε το εντυπωσιακό ντεμπούτο του μαύρου σκηνοθέτη και ηθοποιού Jordan Peele το 2017. Είναι μια ταινία τρόμου, αλλά - εδώ βρίσκεται η διαφορά από πάμπολλες άλλες του είδους - ενός "σκεπτόμενου" τρόμου, με άποψη και στόχο.
Ένας μαύρος πάει για σαββατοκύριακο στην επαρχία, στο σπίτι της λευκής κοπέλας του, για να γνωρίσει και τους ανοιχτούς σε φυλετικές διακρίσεις (λευκούς προφανώς) δικούς της. Από την πρώτη στιγμή που φτάνουν στο μεγάλο, απομονωμένο και πλούσιο εξοχικό, τα πράγματα - ή μάλλον η στάση των πάντων - είναι περίεργη ή, καλύτερα θα ήταν να πούμε, ανησυχητική. Κάτι απροσδιόριστο πλανιέται στην ατμόσφαιρα. Η αγωνία και η αβεβαιότητα αυξάνουν από λεπτό σε λεπτό και, βεβαίως, θα κορυφωθούν στο φινάλε.
Κατ' αρχήν θα πούμε ότι είναι μια καλή ταινία τρόμου, που με κράτησε από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό και κατάφερε να δημιουργήσει μια ασφυκτική ατμόσφαιρα. Η κορύφωση του τέλους, εκτός από άγρια, φαντάζει και λυτρωτική. Οι διάλογοι, από την αρχή κιόλας, δείχνουν το "σκεπτόμενο" του πράγματος και δεν θυμίζουν τα συχνά άρπα κόλα των όσων συμβαίνουν σε αρκετές ταινίες του είδους. Φυσικά το βασικό είναι το έντονα αντιρατσιστικό σχόλιο της ταινίας. Έχουμε να κάνουμε με φιλμ με άποψη, όπως είπαμε, που καυτηριάζει συνειδητά το καυτό αυτό πρόβλημα, μια παραβολή δηλαδή του θέματος της εκμετάλλευσης των μαύρων από τους λευκούς (και, γενικότερα κάθε εκμετάλλευσης "κατώτερων" από "ανώτερους").
Τελειώνοντας θα τονίσω και πάλι: Το ευχαριστήθηκα όχι επειδή απλώς είναι σκεπτόμενο και με σαφή στόχο (είπαμε, πράγμα σπάνιο για το είδος), αλλά και επειδή είναι καλή και "σφιχτή" ταινία, που με κράτησε από την αρχή ως το τέλος.

"ΕΜΕΙΣ" ΟΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΙ

Μετά την επιτυχία του "Τρέξε" ο μαύρος σκηνοθέτης Jordan Peele επιστρέφει το 2019 με το "Εμείς" (Us), ταινία τρόμου και πάλι, που βασίζεται σε παλιό επεισόδιο του Twilight Zone. Πιστός στο δρόμο του "Τρέξε" κάνει και πάλι ένα κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, δείχνοντας ότι μπορεί να υπάρχουν και "σκεπτόμενες" ταινίες τρόμου.
Μια αφροαμερικανική οικογένεια κάνει διακοπές στον τόπο όπου η μητέρα, όταν ήταν κοριτσάκι, είχε μια πολύ τρομακτική εμπειρία, που τη σημάδεψε. Τη νύχτα η οικογένεια θα βρεθεί πολιορκημένη στο σπίτι όπου μένει από... τους ίδιους τους εαυτούς τους - αν και σε μία κάπως "πειραγμένη" εκδοχή.
'Έξυπνη ιδέα, καλοστημένο φιλμ τρόμου με αρκετό σασπένς και κοινωνικό σχόλιο πολλαπλών επιπέδων: Οι τρομαχτικοί εαυτοί μπορεί να είναι από το κακό που κρύβουμε μέσα μας (η ψυχαναλυτική εκδοχή) έως οι καταπιεσμένοι που ξεσηκώνονται απαιτώντας δικαιοσύνη ή/και εκδίκηση (η πολιτική εκδοχή), όπως οι ίδιοι οι "σωσίες" αφήνουν να εννοηθεί. Και μάλιστα σε ταξικό επίπεδο, αφού έχουμε να κάνουμε με παρίες εναντίον αστών. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η αλληγορία του ότι ζουν σε έναν υπόγειο κόσμο, ενώ οι άλλοι (εμείς δηλαδή) απολαμβάνουμε τη φωτεινή επιφάνεια.
Γενικά θα μου άρεσε περισσότερο αν δεν το χαλούσε λίγο (κατά τη γνώμη μου) προς το τέλος. Οι εξηγήσεις που δίνονται δεν είναι γίνονται πιστευτές και αφήνουν πολλά κενά και ερωτηματικά. Και η ανατροπή του τέλους πάλι τραβηγμένη είναι. Ίσως να μη χρειαζόταν τίποτε απ' αυτά και να ήταν πιο ενδιαφέρον αν όλα έμεναν σκοτεινά και (περισσότερο τουλάχιστον) ανεξήγητα. Πάντως ο Peele παραμένει ενδιαφέρων και η ταινία αξιόλογη.