ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, ΚΑΘΗΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ ΣΤΟ "TRANSIT"

Εδώ και καιρό νομίζω ότι ο σημαντικότερος γερμανός σκηνοθέτης των τελευταίων χρόνων είναι ο Christian Petzold. Το "Transit", η ταινία του του 2018, το επιβεβαιώνει.
Σε μια φανταστική Ευρώπη του κοντινού μέλλοντος οι φασίστες έχουν καταλάβει (πάλι) μεγάλο μέρος της Ευρώπης και προελαύνουν. Ένας άντρας που συνδέεται με αντιστασιακούς υιοθετεί την ταυτότητα ενός συγγραφέα που αυτοκτόνησε και καταφεύγει στη Μασσαλία, περιμένοντας το υπερωκεάνειο που θα τον μεταφέρει στην Αμερική. Εκεί όμως θα συναντηθεί με τη σύζυγο του νεκρού συγγραφέα, η οποία, ειδοποιημένη από την αμερικανική πρεσβεία, πιστεύει ότι ο άντρας της ζει και τον περιμένει. Ένα παράξενο παιχνίδι θα αρχίσει ανάμεσα στους δυο τους, αγχωτικά καθηλωμένους στην πόλη, ενώ οι βάρβαροι πλησιάζουν.
Ευαίσθητη, κομψή, τρυφερή, αλλά και αγχωτική ταινία, που μιλά για τη δύναμη του έρωτα, την αίσθηση της ευθύνης και του καθήκοντος, το αναποφάσιστο της ανθρώπινης ψυχής, αλλά και για το τι θα διαλέξει κανείς - αν μπορεί να διαλέξει - όταν έρθει η δύσκολη ώρα των αποφάσεων, αφήνει το τέλος ανοιχτό, βασίζεται σε μυθιστόρημα της Anna Seghers και καταγράφει πτυχές του ανθρώπινου ψυχισμού σε ώρες κρίσης. Παράλληλα δημιουργεί ένα αγχωτικό κλίμα που τυλίγει τα πάντα και διαρκώς επιτείνεται. Και βέβαια, χρησιμοποιώντας τη φόρμα της πολιτικής φαντασίας, αποτελεί μια αλληγορία για τους κινδύνους που απειλούν την ήπειρό μας από την εφιαλτική άνοδο της ακροδεξιάς και ξυπνά τις τρομακτικές μνήμες από όσα συνέβησαν παλιότερα, τα οποία πιστεύαμε μέχρι πριν μερικά χρόνια ότι δεν θα ξαναζήσουμε ποτέ, αλλά... (το πολιτικό μέρος του φιλμ δεν ξεχνά και την τραγική μοίρα των μεταναστών σε μια τέτοια φριχτή περίπτωση).
Το απόλαυσα και, όπως είπα και στην αρχή, επιβεβαίωσα την ικανότητα και τη σημαντικότητα του γερμανού αυτού δημιουργού.