"FINAL PROGRAM" ΚΑΙ ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΟ ΚΙΤΣ

Ο Robert Fuest υπήρξε ένας σκηνοθέτης που κυρίως δραστηριοποιήθηκε στη δεκαετία του 70 με 5- 6 ταινίες του φανταστικού (γνωστότεροι οι δύο Dr Phibes). Βλέποντάς τον μάλιστα σήμερα μπορούμε να πούμε ότι δεν στερείτο στιλ. Το 1973 διασκευάζει ένα από τα βιβλία του συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Michael Moorcock από τη σειρά "The Cornelius Chrοnicles", φτιάχνοντας έτσι το "Final Program". Όπου ο ήρωας της σειράς, ο στιλάτος, glam πράκτορας Τζέρι Κορνέλιους μπλέκεται σε μια σειρά από περιπέτειες σε έναν ακαθόριστο μελλοντικό κόσμο και, τελικά, με μια μάλλον ναζί σέξι κυρία βρίσκεται σε ένα θάλαμο για το "τελικό" πείραμα, για το οποίο ας μη σας πω περισσότερα. Τελικά το φινάλε είναι κουφό και, για να είμαστε ακριβέστεροι, ξεκάρφωτο. Καημένε Κορνέλιους, τι σου έμελλε να πάθεις... Η αισθητική της εποχής είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Η μπαρόκ φαντασία του Μούρκοκ συναντά το οπτικό παραλήρημα του Φιούεστ και το αποτέλεσμα είναι ένα είδος αποθέωσης του κιτς. Το σενάριο είναι ελλειπτικό - και μ' αυτό εννοώ βέβαια ότι μάλλον δεν κατανοούμε κάμποσα πράγματα, οι γωνίες λήψης συχνά περίεργες, τα πρόσωπα παίζουν με τη γοητεία του ανδρόγυνου και άλλα τέτοια, οπτικά τουλάχιστον εντυπωσιακά. Γενικά νομίζω το αποτέλεσμα μπορεί να προκαλέσει ακόμα και γέλιο σε ορισμένα σημεία, εύκολα όμως το φιλμ μπορεί να καταταχθεί στην κατηγορία των cult ή (αν προτιμάτε) των "ένοχων απολαύσεων". Σκεφτείτε πάντως ότι βρισκόμαστε στην καρδιά της εποχής του glam rock, ενώ οι ψυχεδελικές 60ς εικόνες δεν έχουν ακόμα σβήσει (κάθε άλλο). Και ο Μούρκοκ άλλωστε παιδί των 60ς είναι (ο οποίος, όπως διάβασα, είχε μισήσει την ταινία). Οπότε είναι λογικό η κυρίαρχη, συχνά αστεία με τα σύγχρονα πρότυπα αισθητική της εποχής να διαπερνά το βρετανικό αυτό φιλμ. Δείτε το αν θέλετε ως κάτι μάλλον αξιοπερίεργο, διασκεδάστε κατά βούληση, αλλά σας συμβουλεύω να μην το πάρετε και πολύ στα σοβαρά. Απλώς για την πλάκα του όλου πράγματος.