ΤΟ "ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ" ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΑ ΑΚΡΑ ΣΤΟ "WILD"

Τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της γερμανίδας (και ηθοποιού) Nicolette Krebitz (την οποία ομολογώ ότι αγνοούσα), το "Wild" του 2016 εντυπωσιάζει τόσο με το ωμό και στα άκρα καλεσμα της φύσης που πρεσβεύει όσο και με τη δυσκολία των γυρισμάτων καθ' εαυτή. Σίγουρα πάντως είναι φιλμ που δεν θα ξεχάσετε σύντομα.
Μια μοναχική, εργαζόμενη κοπέλα, περνά μια μουντή, γκρίζα και ανούσια ζωή. Ώσπου μια μέρα, σε ένα πάρκο το οποίο διασχίζει κάθε πρωί για να πάει στη δουλειά της, συναντά έναν λύκο, ο οποίος προφανώς κάπως έχει κατέβει στην πόλη. Το ζώο γίνεται έμμονη ιδέα της ηρωίδας. Μετά από καιρό και με ποικίλες μεθόδους καταφέρνει να το πιάσει και, ναρκωμένο, να το οδηγήσει στο διαμέρισμά της. Από εκεί και πέρα ξεκινά μια απίστευτη, δύσκολη συμβίωση. Ή μήπως θα έπρεπε να πούμε ένας έρωτας;
Το φιλμ κυριαρχείται από την ιδέα της απόριψης κάθε μορφής πολιτισμού και κοινωνικότητας και την απόλυτη, τέλεια επιστροφή στη φύση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η ηρωίδα ξεκινά με ένα είδος εμμονής για το ζώο. Κάποια στιγμή αυτό θα εξελιχτεί σε ένα είδος επίσης έρωτα και στη συνέχεια ο δεσμός τους θα γίνει όλο και πιο βαθύς, καθώς εκείνη μοιάζει να απορρίπτει όλο και πιο ολοκληρωτικά κάθε μορφή ανθρώπινης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας, άλλωστε, που δεν παρουσιάζεται με τα πιο όμορφα χρώματα...
Αλληγορία για τα καταπιεσμένα ένστικτα που όλοι κρύβουμε μέσα μας (ή, αν προτιμάτε, για το κτήνος μέσα μας), μαύρη σάτιρα των κοινωνικών συμβάσεων και της κοινωνικής καταπίεσης, μιλώντας για τη δύσκολη και ζωώδη ελευθερία της φύσης, η ταινία ίσωςνα σας γίνει ακόμα και ενοχλητική με κάποιες σκηνές της. Μέχρι κάποιο σημείο μάλιστα μου θύμισε την "Αποστροφή" του Πολάνσκι, λόγω της βαθμιαίας εγκατάλειψης των πάντων από την ηρωίδα. Φυσικά εδώ έχουμε απόλυτα διαφορετικό concept και όσο συμβαίνουν συμβαίνουν για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Πέραν αυτών πάντως είναι αξιοθαύμαστο και το πώς γυρίστηκε το φιλμ. Βλέπετε εδώ δεν υπάρχει τίποτα ψηφιακό. Πρόκειται για έναν αληθινό λύκο, που "παίζει" με την πρωταγωνίστρια στα στενά όρια ενός μικρού διαμερίσματος.
Το συνιστώ σαν κάτι πρωτότυπο και παράξενο. Και ακραίο, αν θέλετε, και κάπως δύσκολο. Το βρήκα όμως δυνατό και, συνολικά, αν μη τι άλλο, μια αξέχαστη κινηματογραφική εμπειρία.