"LIFE"...Ή ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ

Πολλοί (και εγώ ανάμεσά τους) γκρινιάζουμε για την έκπτωση της επιστημονικής φαντασίας στις μέρες μας και την υποβάθμιση ενός τόσο αβανταδόρικου είδους σε υπερηρωικές φανφάρες και ανούσια επίδειξη εφέ. Ωστόσο πού και πού εμφανίζονται κάποιες ταινίες που, δίχως να φέρνουν επανάσταση στο είδος, είναι, αν μη τι άλλο, τίμιες και απολαυστικές. Τέτοια το 2017 είναι το "Life" του Daniel Espinoza (παρά το όνομά του γεννήθηκε στη Σουηδία και, βέβαια, δουλεύει στην Αμερική).
Ένας διαστημικός σταθμός παραλαμβάνει δείγματα από υλικό από τον Άρη. Οι έρευνα αποκαλύπτει αυτό που ολόκληρη η ανθρωπότητα ποθεί - αναρωτιέται - ελπίζει. Υπάρχει μια μορφή ζωής στο δείγμα, η πρώτη μη γήινη που εντοπίζεται ποτέ. Η συγκίνηση και οι πανηγυρισμοί (τόσο στο σταθμό όσο και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα στη γη) είναι έντονοι. Ώσπου θα αποδειχτεί ότι ο εξωγήινος, μικροσκοπικός αρχικά οργανισμός, έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να μεγαλώνει με τεράστιες ταχύτητες, αλλά και να αυξάνει τη νοημοσύνη του. Πολύ σύντομα το αρχικό ρίγος χαράς θα μετατραπεί σε ρίγος τρόμου και οι ελπίδες θα γίνουν εφιάλτης.
Φυσικά το πρώτο που μας έρχεται στο νου είναι το αυθεντικό "Alien" του Ρίντλει Σκοτ: Μια ομάδα ανθρώπων εγκλωβισμένη σε ένα διαστημικό σταθμό κοντά στη γη, γύρω τους το άπειρο του διαστήματος και ένα εξωγήινο "τέρας" με κάθε άλλο παρά φιλικές προθέσεις ανάμεσά τους. Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα είναι εξασφαλισμένη. Πλην όμως το συγκεκριμένο φιλμ, παρά το ότι σίγουρα δανείζεται από το Alien, έχει να επιδείξει αρκετές αρετές: Και καλογυρισμένο είναι, και την αγωνία ανεβάζει σε υψηλά επίπεδα και δεν υποκύπτει σε χολιγουντιανές ευκολίες (αν και χολιγουντιανό): Ένας από τους σταρ της ταινίας θα πεθάνει πριν καλά - καλά το μισό φιλμ, το χάπι εντ είναι αδιάφορο για το σκηνοθέτη, ανατροπή στο τέλος υπάρχει, ενώ σε αρκετές στιγμές υπάρχει ακόμα και σπλάτερ στοιχείο. Όχι ακριβώς η τέλεια συνταγή για να προσελκύσει εκατομμύρια (θεατών και δολαρίων) και γι' αυτό ακριβώς η ταινία είναι για μένα ενδιαφέρουσα. Και, πέραν όλων των άλλων, βλέπεται ευχάριστα, που σημαίνει ότι το σασπένς ανεβαίνει διαρκώς και εγώ τουλάχιστον καθηλώθηκα κατά τη διάρκειά της. Τι άλλο θέλετε λοιπόν από μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, και μάλιστα όχι τόσο πιστή στα χολιγουντιανά κλισέ ; (ή μάλλον τα κλισέ υπάρχουν, και μάλιστα πολλά, αλλά και είναι έξυπνα και με ανατρεπτικό τρόπο χρησιμοπιούνται).