Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΑΪΜΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΕΦΑΤΕΣ ΕΜΜΟΝΕΣ

Ο βρετανός Martin Gooch είναι σκηνοθέτης (μικρού μήκους και τηλεοπτικών κυρίως) και ηθοποιός, έχει όμως γυρίσει και μεγάλου μήκους ταινίες. Η δεύτερη απ' αυτές, το "The Search for Simon" του 2013 ήταν για μένα μια ευχάριστη έκπληξη.
Υπάρχουν ταινίες που απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό και όχι σε όλους. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κατ' εξοχήν τετοια περίπτωση. Το κοινό είναι αυτό της επιστημονικής φαντασίας, της φαντασίας γενικότερα, αλλά και αυτό που γνωρίζει (ελπίζω να μη  πιστεύει κιόλας) τις θεωρίες συνωμοσίας, τις δοξασίες περί  των "παρα- τέτοιων" φαινομενων, τα περί UFO κλπ. Το κοινό αυτό μπορεί να καταλάβει τις άπειρες τέτοιες αναφορές του φιλμ και, ως εκ τούτου, να  διασκεδάσει πραγματικά.Διότι πρόκειται για μια ασυνήθιστη κωμωδία - μαύρη μερικές φορές - αλλά και για μια σάτιρα όλων αυτών.
Ο ήρωας του φιλμ είναι εμμονικός σε βαθμό τρέλας, Όντας σαραντάρης, ψάχνει εδώ και 30 χρόνια τον αδελφό του Σάιμον που εξαφανίστηκε όταν ο ίδιος ήταν 10 χρονών. Ο Ντέιβιντ πιστεύει ακράδαντα ότι τον αδελφό του έχουν απαγάγει εξωγήινοι και είναι κάτι παραπάνω από βαθιά μπλεγμένος στα περί UFOλογίας και συνωμοσιολογίας θέματα. Φυσικά αρκετοί τον εκμεταλλεύονται για να του πάρουν χρήματα με αντάλλαγμα "πολύτιμες" πληροφορίες, οι περισσότεροι όμως τον βαριούνται φριχτά λόγω της εμμονής του. Φυσικά δεν έχει πια φίλους (εκτός από έναν), μένει με τη μητέρα του και για σχέση ούτε κατά διάνοια... Κάποια στιγμή θα αποκαλυφτεί η αλήθεια, αλλά το πράγμα θα έχει και συνέχεια.
Συχνά πολύ αστείο, αρκετές φορές πικρό, ακόμα και συγκινητικό σε κάποια σημεία, το φιλμ αντιμετωπίζει με συμπάθεια τον ημίτρελο ήρωά του, υποστηρίζει ότι συχνά είναι καλύτερα να "αφήνεις τον τρελό στην τρέλα του", αυτό που όμως κάνει πάνω απ' όλα είναι να σατιρίζει τη μανία με τα UFO, τη συνωμοσιολογία, τα παιχνίδια φαντασίας (και μερικά ιδιαίτερα βρετανικά παχνίδια - εμμονές) και άλλα πολλά και να κριτικάρει τη βαθύτερη μοναξιά που κρύβουν πολλές από αυτές τις καταστάσεις. Ταυτόχρονα, όπως είπαμε στην αρχή, βρίθει από αναφορές κάθε είδους. Ένα ευχάριστο παιχνίδι του μυημένου θεατή είναι να εντοπίσει όσο περισσότερες από αυτές μπορεί (προσέξτε, κρύβονται παντού, στο λόγο, στην εικόνα, στα βάθη των πλάνων...) Πολύ καλός ο βασικός ήρωας, που ερμηνεύεται από τον ίδιο τον Gooch. Γενικά απόλαυσα την ταινία, την βρήκα έξυπνη, πλακατζίδικη και τρυφερή συγχρόνως, αλλά, το είπα, θα την ευχαριστηθούν μόνο όσοι έχουν κάποια γνώση αυτών των θεμάτων.
ΥΓ: Και μία προσωπική cult λεπτομέρεια: Η μητέρα του ήρωα ερμηνεύεται από την Κάρολ Κλίβελαντ, η οποία δεν είναι άλλη από τη μοναδική γυναίκα (προκλητική τότε και συνήθως με σούπερ μίνι) που εμφανιζόταν επί 5 χρόνια στο θρυλικό τηλεοπτικό "Flying Circus" των ανυπέρβλητων Μοντυ Πάιθον (ναι, και σ' αυτούς υπάρχουν αναφορές)