ΤΥΦΛΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ

Το "Three Blind Mice" (Τρία τυφλά ποντίκια, 2008) του Matthew Newton είναι μια αυστραλέζικη ταινία που έχει κάνει τον γύρο πολλών φεστιβάλ και έχει μάλιστα βραβευτεί σε μερικά (και στη Θεσσαλονίκη). Περιγράφει την τελευταία νύχτα στο Σίντνεϊ τριών αξιωματικών του ναυτικού που το πρωί σαλπάρουν για το Ιράκ. Πολλά και διάφορα, αναπάντεχα κυρίως, συμβαίνουν την ατέλειωτη αυτή νύχτα καθώς οι τρεις τους, με εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες, στόχους και προτεραιότητες στη ζωή προσπαθούν να κάνουν όσο το δυνατόν περισσότερα, αφού δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει.
Πρόκειται για ψυχολογική κατά βάση ταινία, καθώς οι ανατροπές συμβαίνουν όσον αφορά τα γεγονότα της νύχτας και τις αποκαλύψεις από το παρελθόν, κυρίως όμως συμβαίνουν στην αποκάλυψη των αληθινών χαρακτήρων τους, στο πέσιμο των μασκών, στο ξεγύμνωμα της ψυχής του καθενός. Η αρχική εικόνα που ο θεατής αποκομίζει από τη ψυχοσύνθεση των τριών φίλων δεν είναι υποχρεωτικά η αληθινή...
Όπως καταλάβατε το Ιράκ - θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε μακρινή αποστολή - λειτουργεί σαν πρόσχημα, προκειμένου να έχουμε μια "τελευταία νύχτα" για να πέσουν οι άμυνες και να ριχτεί περισσότερο φως στην προσωπικότητα του καθενός. Μην νομίζετε, λοιπόν, σε καμιά περίπτωση ότι θα δείτε μια ακόμα ταινία για τον βρώμικο πόλεμο του Ιράκ ή μια πολιτική ταινία - καταγγελία.
Ενδιαφέροντα όλα αυτά, καλές ηθοποιίες, προσοχή στη σκηνοθεσία, ωστόσο συνολικά η ταινία με έκανε μάλλον να βαρεθώ με το συνεχές μπλα μπλα και τα συνεχή κοντινά πλάνα στα πρόσωπα. Νομίζω ότι μάλλον της λείπει το νεύρο, αυτό το κάτι που θα καθηλώσει τον θεατή. Δεν την βρήκα για πέταμα, ούτε όμως με άγγιξε ιδιαίτερα.