ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΣΤΟ "ΜΑΥΡΟ ΛΙΒΑΔΙ"

Ο Βαρδής Μαρινάκης πραγματοποιεί με το "Μαύρο Λιβάδι" (2009) ένα αναμφισβήτητα εντυπωσιακό ντεμπούτο, κάνοντάς μας αυτόματα "να τον έχουμε στα υπ' όψιν" και επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα την πολύ καλή φετινή χρονιά για το ελληνικό σινεμά.
Το "Μαύρο Λιβάδι" είναι εντελώς ασυνήθιστο θεματικά για τα ελληνικά δεδομένα. Διαδραματίζεται στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα του 15ου αιώνα και αφηγείται τον έρωτα ανάμεσα σε ένα γενίτσαρο και μια μοναχή, η οποία όμως είναι αγόρι μεταμφιεσμένο σε κορίτσι ακριβώς για να μην το κάνουν γενίτσαρο. Αμέσως λοιπόν θίγονται θέματα όπως η διαφορετικότητα και οι απαγορεύσεις στον έρωτα και όχι μόνο, η ανθρώπινη αλλοτρίωση, ο αγώνας ανάμεσα στη χριστιανική πίστη που απαιτεί βασανιστική αγνότητα και στις ανάγκες του σώματος (με θρίαμβο των τελευταίων) και άλλα. Και οι δύο ήρωες είναι βαθύτατα αλλοτριωμένοι, και μάλιστα με βίαιο τρόπο: Ο ένας έλληνας χριστιανός που αναγκάζεται στην παιδική του ηλικία να γίνει τούρκος μουσουλμάνος, ο άλλος αγόρι που αναγκάζεται να μεταμφιεστεί και να ζει σαν κορίτσι, και μάλιστα σε μοναστήρι, μη μπορώντας έτσι να ικανοποιήσει καμιά του ανάγκη. Έτσι η μεταξύ τους σχέση παρουσιάζει νομίζω μεγάλο ενδιαφέρον.
Υπάρχουν κάποια σεναριακά σημεία που προσωπικά δεν τα βρήκα πειστικά (όπως η αντίδραση του ήρωα απέναντι στους συντρόφους του γενίτσαρους) και ίσως κάποιοι μιλήσουν για αργούς ρυθμούς (αυτό δεν με ενόχλησε προσωπικά. Άλλωστε δεν τους βρήκα πολύ αργούς).
Αυτό που σίγουρα εντυπωσιάζει όμως είναι η σπάνια εικαστική ομορφιά του φιλμ και η εξαιρετική του φωτογραφία. Υποβλητικά, ατμοσφαιρικά τοπία και εσωτερικοί χώροι, εξαιρετικά κινηματογραφημένη φύση, μια σειρά από θαυμάσιες εικόνες, οι οποίες, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι απλή καλλιγραφία, αλλά δένουν με το σενάριο και εξυπηρετούν το πνεύμα της ταινίας, που απαιτεί πολλά από τα τεκταινόμενα να διαδραματίζονται σε ένα φυσικό "παράδεισο". Νομίζω ότι σπάνια ελληνικά τοπία έχουν δοθεί τόσο όμορφα.
Γενικά Θεωρώ τον Μαρινάκη αρκετά ώριμο για πρώτη ταινία. Το θέμα τώρα μπορεί να ενοχλήσει μερικούς, αυτό όμως είναι άλλη ιστορία, είναι προσωπική υπόθεση. Η ουσία είναι ότι γνωρίσαμε έναν δυνατό νέο σκηνοθέτη. Μακάρι η συνέχειά του να είναι εξ ίσου εντυπωσιακή.