ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ ΣΤΟ CHUNGKING EXPRESS

Μία από τις πρώτες ταινίες που έκαναν γνωστό στη Δύση το κινέζο (κάτοικο Χονγκ Κονγκ) Wong Kar-Wai ήταν το Chungking Express (Chung Hing sam lam) του 1994. Στο οποίο ο σκηνοθέτης αυτός με την ξεχωριστή ματιά έχει ήδη βρει τον δρόμο του και διαθέτει όλα τα στοιχεία που τον έκαναν σημαντικό.
Τον Kar-Wai τον ενδιαφέρει πάνω απ' όλα το θέμα του έρωτα. Ασχολείται πάντοτε με ερωτικές σχέσεις, ενεργές ή τελειωμένες. Με πόσο δικό του τρόπο όμως ασχολείται μ' αυτό το τόσο συνηθισμένο θέμα! Στην συγκεκριμένη ταινία αφηγείται τις ερωτικές ιστορίες δύο μπάτσων, που, δίχως να γνωρίζονται, συχνάζουν στο ίδιο εστιατόριο (κάτι μεταξύ φαστ-φουντ και "βρώμικου" για τα δικά μας δεδομένα, που είναι όμως τα βασικά μέρη φαγητού για την Ανατολή). Η ιστορία του ενός έχει τελειώσει κι αυτός περνά μία μελαγχολική φάση, του άλλου ετοιμάζεται να ξεκινήσει.
Τρυφερότητα, ρομαντισμός θα έλεγα, ευαισθησία και μια προσωπική ματιά κάνουν τόσο γοητευτικό το φιλμ. Οι αφήγηση είναι συχνά ελλειπτική, το μοντάζ γρήγορο και παράδοξο, οι ρυθμοί άλλοτε επιταχύνονται άλλοτε χαμηλώνουν. Αυτό όμως που θεωρώ πολύ ιδιαίτερο στην ταινία (και στις υπόλοιπες του δημιουργού αυτού) είναι η εικόνα του. Η αγάπη για τους πολύχρωμους, τεχνητούς, νυχτερινούς φωτισμούς είναι ήδη από εδώ (τρίτη μόλις ταινία του) κάτι παραπάνω από φανερή. Τα χρώματα είναι έντονα, η όλη εικόνα ιμπρεσιονιστική, απόλυτα ταιριαστή με το στιλ αφήγησης. Μερικές απ' τις εικόνες είναι πανέμορφες. Τα νυχτερινά πλάνα κυριαρχούν (τι λέω, αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία. Δεν θυμάμαι καν αν υπάρχουν ημερήσια). Η πόλη, ασφυκτική, βρώμικη, εξωραϊζεται θαρρείς από τη ματιά του Kar-Wai. Σπάνια σε ταινία έχω δει τέτοια απόλυτη κυριαρχία της νυχτερινής πόλης. Ακόμα και η βία δίνεται στιλιζαρισμένα, κομψά. Η μουσική, γνωστά δυτικά κομάτια κυρίως με βασικό και επαναλαμβανόμενο το California Dreamer των Mamas and the Papas, προσθέτει κι αυτή τη χαρακτηριστική της πινελιά.
Μην περιμένετε να παρακολουθήσετε μια ιστορία που "κόβει την ανάσα", με κορυφώσεις, ανατροπές και τα σχετικά. Τίποτα τέτοιο. Είναι η κομψότητα, η ευαισθησία, το προσωπικό στιλ που γοητεύουν. Μοντέρνο σινεμά, που διατηρεί αμείωτη κατά τη γνώμη μου τη φρεσκάδα του, απευθύνεται κυρίως σε σινεφίλ, αλλά νομίζω ότι πιθανόν να γοητεύσει και άλλους.