ΣΑΛΤΑΡΙΣΜΕΝΗ "ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ"

Η "Bumba Atonika" είναι μια ιταλική ταινία του 2008, πρώτη μεγάλου μήκους του Michele Senesi, και αν έπρεπε να τη χαρακτηρίσω με μια μονάχα λέξη, θα διάλεγα τη λέξη "σαλταρισμένη", που της ταιριάζει τόσο σαν ιστορία, όσο και σα γύρισμα. Αυτό όμως, φοβάμαι, δεν την κάνει υποχρεωτικά και καλή.
Σύγχρονη Ιταλία και μια παρέα νεαρών εθισμένων στο... κρασί (καταναλώνουν μπουκάλια ολόκληρα σε λίγη ώρα) κάνει διάφορες απάτες, ώσπου ανακαλύπτει ότι τα καλύτερα λεφτά για να αγοράσεις το κρασί σου τα βγάζεις πουλώντας πτώματα σε διάφορους περίεργους τύπους που τα χρειάζονται για δικούς τους λόγους. Κι όταν είναι δύσκολο να βρεις έτοιμα πτώματα, τι πιο φυσικό από το να δημιουργήσεις μερικά...
Όπως καταλάβατε βρισκόμαστε στο βασίλειο του κατάμαυρου χιούμορ (έχει και σπλάτερ, σας προειδοποιώ), αλλά αυτό που το κάνει αληθινά αξιοπερίεργο είναι ο τρόπος της σκηνοθεσίας. Παρανοϊκές ταχύτητες και γωνίες λήψης, πειραγμένα, "ψεύτικα" χρώματα που αλλάζουν κάθε λίγα δευτερόλεπτα, παλαβό μοντάζ, βιντεοκλιπίστικη οπτική και υποτυπώδες σενάριο, φτιάχνουν μια ταινία "στιλ για το στιλ". Το οποίο στιλ, παρεπιπτόντως, θυμίζει κάπως την παράνοια των "Γεννημένων Δολοφόνων" του Στόουν (με πιο πολύ LSD στο νερό που πίνει το συνεργείο), αυτή κάποιων βινετοκλίπ (το είπαμε ήδη), έχει και λίγο από τον κυνισμό του Ταραντίνο ή τον χαβαλέ του Ρίτσι. δεν είμαι σίγουρος όμως το χαρμάνι όλων αυτών δένει αρμονικά. Όλα τα λεφτά πάντως είναι οι συχνές φάσεις όπου η παρέα βρίσκεται στο αυτοκίνητό της. Τότε - και καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας - από τα παράθυρα, αντί για το κανονικό τοπίο, φαίνονται όποιες κουφές φάσεις και εικόνες μπορεί κανείς να φανταστεί: Σκηνές από τον Β' Παγκόσμιο, ζούγκλες, δεινόσαυροι, ατομικές εκρήξεις, τοπία βυθού και ό,τι άλλο βάλει το μυαλό σας.
Είπαμε: Πρόκειται για σουρεαλιστικό φιλμ μαύρου χιούμορ, όλη αυτη η παράνοια όμως, μετά την αρχική έκπληξη, άρχισε να επαναλαμβάνεται επικίνδυνα και πολύ σύντομα με είχε κουράσει αφόρητα. Ίσως να ήταν ενδιαφέρουσα για μικρού μήκους, δυο ώρες όμως... μάλλον θα έπρεπε να συνοδεύεται με ασπιρίνες ή/και πολλούς καφέδες (αφού άλλοι θα ζαλιστούν κι άλλοι θα κοιμηθούν - παρά τη βαβούρα).