"YELLOW CAT": ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΖΑΧΣΤΑΝ!

 

Προφανώς είναι η πρώτη ταινία από το Καζαχστάν που βλέπω: "Yellow Cat" (2020) του Alikhan Yerzanov, ο οποίος, όπως είδα, έχει κάνει κι άλλες ταινίες. Παράξενο, μοντέρνο σινεμά με επιροές, ωραίο στιλ και φωτογραφία, αλλά και τοπικό χρώμα. Όχι όμως για πολλούς. Για λίγους και εκλεκτούς, θα έλεγα.

Σε έναν τόπο που θυμίζει έρημο, με λίγα, μίζερα κτίρια, που φαίνεται να κυβερνάται από συμμορίες που τα έχουν βρει απόλυτα με τα όργανα της τάξης, ο ήρωας, κάπως χαζούλης (αυτό που θα λέγαμε ῾ἑλαφρύς῾῾), έχει εμμονή με το φιλμ ῾Σαμουράι῾του Μελβίλ με τον Αλέν Ντελόν. Μιμείται σκηνές και ατάκες από την ταινία και έχει ως όνειρο να φτιάξει έναν κινηματογράφο πάνω στα βουνά, στο απόλυτο πουθενά! Κάποτε γνωρίζει μια πόρνη, η οποία είναι σαν κι αυτόν: Ονειροπαρμένη, που δεν επικοινωνεί πολύ με την πραγματικότητα. Οι δυο τους θα πάρουν κάποια λεφτά που ανήκουν σε συμμορία και θα φύγουν κυνηγημένοι, αλλά ζώντας όχι ακριβώς έναν έρωτα, αλλά μια επιστροφή στην παιδικότητα και τα ατελείωτα παιχνίδια της.

Χιούμορ, ποίηση, σουρεαλισμός, κινηματογραφοφιλικές αναφορές, αθωότητα που αψηφά τη σκληρή πραγματικότητα εναλλάσονται στο φιλμ, ενώ μια διαρκής παιχνιδιάρικη διάθεση το διαπερνά. Στο πρώτο μέρος, που έχει περισσότερο χιούμορ, θυμίζει το σινεμά του Καουρισμάκι, με τις λίγες, κοφτές ατάκες, τις απίθανες καταστάσεις, τη λιτότητα των σκηνικών, τις κουφές καταστάσεις. Όσο προχωρά το φιλμ γίνεται όλο και πιο ποιητικό, ονειρικό και σουρεαλιστικό συγχρόνως. Οι ήρωες (και ο δημιουργός υποθέτω)  μοιάζουν να προτείνουν πάνω απ᾽όλα μια επιστροφή σε μια αθώα και ευτυχισμένη παιδικότητα, γεμάτη παιχνίδια, αψηφώντας κάθε έννοια πραγματικότητας.

Είναι φιλμ για όσους μπορούν να απολαύσουν και μη χολιγουντιανό σινεμά. Πιστεύω ότι αυτοί θα το απολαύσουν. Εγώ πάντως το απόλαυσα! και, προφανώς, υπήρξε αποκαλυπτικό, αφού μου γνώρισε ένα δημιουργό από μια χώρα που καλά καλά δεν θυμόμαστε ότι υπάρχει.