"FRIEMONT" : ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ, ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΓΛΥΚΥΤΗΤΑ

 

Η Babak Jalali είναι ιρανή, αλλά έχει μεγαλώσει κυρίως στο Λονδίνο. Το ασπρόμαυρο "Friemont" (2023) είναι η 4η μεγάλου μήκους ταινία της και είναι γυρισμένη στις ΗΠΑ.

Μια νεαρή αφγανή μετανάστρια δουλεύει σε κινέζικη επιχείρηση που παράγει τα γνωστά κινέζικα cookies που περιέχουν χαρτάκι με κάποιο ρητό. Η ζωή της είναι μοναχική, οι γείτονές της άλλοι αφγανοί μετανάστες και το παρελθόν της από τους διαρκείς πολέμους στη χώρα της την κυνηγά ακόμα στο ήσυχο μέρος που ζει (κατηγορείται η ίδια μάλιστα). Μια μέρα αποφασίζει να αφήσει ένα διαφορετικό μήνυμα σε ένα cookie και να βγει κάπως (κάπως λέω, όχι καμιά μεγάλη επανάσταση) από τον μελαγχολικό λήθαργο στον οποίο βρίσκεται.

Αν σας αρέσει ο παλιότερος αμερικάνικος ανεξάρτητος κινηματογράφος (οι πρώτοι Jarmous, Hartley κλπ.), τότε νομίζω ότι θα σας αρέσει πολύ και το μικρό αυτό φιλμ. Είμαι σίγουρος ότι διαβάζοντας την ιστορία θα σκεφτείτε "Ωχ, θα κόψω τις φλέβες μου". Καθόλου. Η περιρρέουσα μελαγχολία συνυπάρχει με πολύ χιούμορ, παίρνει τα πάνω της με το διακριτικό πλην όμως σταθερό πείσμα της ηρωίδας και τελικά περνά ένα απόλυτα αισιόδοξο μήνυμα. Οι χαλαροί ρυθμοί δεν έχουν τίποτα το κουραστικό (για μένα). Περισσότερο ηρεμούν. Και φυσικά μπορεί υπόγεια να μιλά για τη μοναξιά (βασικό θέμα της ταινίας), το μεταναστευτικό, την αναζήτηση μιας αδελφής ψυχής, αλλά όχι κραυγάζοντας. Ίσως η λέξη που θα χαρακτήριζε την ταινία είναι "διακριτικότητα".

Η γνωστή κατάληξή που πάντα επαναλαμβάνω σε τέτοιου είδους ταινίες: Προσωπικά μου άρεσε πολύ. Αν είστε εθισμένοι στα χολιγουντιανά ή άλλα blogbaster, οι ταινίες αυτές δεν είναι για σας (κρίμα). Στους υπόλοιπους νομίζω ότι θα αρέσει.