ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ ΣΤΟ "MOLLY'S GAME"

Ο Alan Sorkin είναι γνωστός και βραβευμένος σεναριογράφος του Χόλιγουντ. Το 2017 σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία (σε δικό του σενάριο φυσικά), το "Molly's Game", βασισμένο σε αληθινή ιστορία.
Η ομώνυμη ηρωίδα μεγαλώνει σε εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας της είναι ψυχαναλυτής. Προορίζεται (κάποιες φορές με καταπιεστικό τρόπο) να γίνει πρωταθλήτρια του σκι, ώσπου κάποιο απρόσμενο ατύχημα της στερεί αυτή τη δυνατότητα. Όταν ενηλικιώνεται μετακομίζει στο Λος Άντζελες και γίνεται βοηθός ενός διοργανωτή αγώνων πόκερ. Ταλαντούχα, δυναμική και αποφασιστική, σύντομα θα τον παρακάμψει και κάνει δική της "επιχείρηση", εξαιρετικά προσοδοφόρα. Στις παρτίδες που στήνει, αποκλείστικά για ζάμπλουτους και διάσημους φυσικά, παίζονται εκατομμύρια δολάρια σε λίγες ώρες. Σταρ της μουσικής και του κινηματογράφου και επιχειρηματίες περνάνε τακτικά από το τσόχινο τραπέζι της. Ώσπου το 2013 συλλαμβάνεται από το FBI, για κατηγορίες μεταξύ των οποίων και η συνεργασία με τη ρώσικη μαφία (επίσης "πελάτες" της τον τελευταίο καιρό) και ένας δικαστικός αγώνας αρχίζει. Η ιστορία της Μόλι, τυπική αμερικάνικη ιστορία ανόδου και πτώσης, δείχνεται όχι γραμμικά, αλλά με διαρκή μπρος πίσω στο χρόνο.
Στο φιλμ κυριαρχεί η εξαιρετική Τζέσικα Τσαστέιν. Γι' αυτήν αξίζει σίγουρα να το δείτε. Από εκεί και πέρα, ενώ τη βρίσκω ενδιαφέρουσα ταινία, προσωπικά κουραστηκα λίγο με τη συνεχή ποκερική στο μισό και δικαστική στα άλλο μισό ορολογία. Επίσης με χάλασε κάπως η ψυχαναλυτική προσέγγιση στο τέλος, που έκανε πιο συμβατικό το φιλμ. Μικρό το κακό όμως. Διότι η ταινία δείχνει ανάγλυφα μια σειρά από παθογένειες και "παράπλευρες απώλειες" του σύγχρονου αδίστακτου οικονομικού συστήματος: Φυσικά αυτό που κυριαρχεί, έχοντας σχεδόν εξαφανίσει οποιοαδήποτε άλλη ανθρώπινη επιθυμία, είναι το πανίσχυρο όνειρο του εύκολου πλουτισμού. Η Μόλι, πανέξυπνη και δυναμική (και μάλιστα με ένα είδος προσωπικής τιμιότητας) θα το καταφέρει. Ποιο είναι όμως το τίμημα (πέραν της τελικής σύλληψης και πτώσης, εξ ίσου εύκολες και αστραπιαίες με την ιλιγγιώδη άνοδο); Δεν έχει καθόλου προσωπική ζωή, δεν γεύεται τον έρωτα (ούτε καν το σεξ), εθίζεται στα χάπια για να  μένει άυπνη και, τελικά, δεν μπορεί να κοιμηθεί κλπ. Ναι, τεράστια επιτυχία, μπορούμε να αποκτήσουμε ό,τι θέλουμε, η ποιότητα ζωής όμως;
Αυτά για την ηρωίδα. Υπάρχει όμως και ο περίγυρος. Οι παίκτες. Μια "ελίτ" αποτελούμενη από απίστευτους μαλάκες όλων των αποχρώσεων, οι οποίοι βεβαίως είναι πλούσιοι και διάσημοι, ειθσμένοι ή μη στο τζόγο. Είναι πραγματικά εξοργιστικό το πόσα εκατομμύρια ξοδεύονται σε μία βραδιά έτσι, για πλάκα, για την "απόλαυση" του τζόγου. Εκατομμύρια για πέταμα κυριολεκτικά. Όσο έβλεπα τις παρτίδες είχα διαρκώς στο κεφάλι μου τη σκέψη ότι μια αποτελεσματική βόμβα εκεί μέσα θα καλυτέρευε αισθητά την (υπόλοιπη) ανθρωπότητα... Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα "πινακοθήκη" από κάθε λογής γουρούνια που δεν διανοούνται τίποτα καλύτερο για να χρησιμοποιήσουν τα εκατομμύρια που τους περισσεύουν. Και ταυτόχρονα κομπάζουν, είναι εγωιστές, αδίστακτοι κλπ. κλπ. (ένας θα δηλώσει ότι παίζει επειδή "του αρέσει να καταστρέφει ζωές ανθρώπων"). Η μπόχα που αναδύει όλο αυτό το σάπιο (απόλυτα αποδεκτό νόμιμο κατά άλλα) σύστημα είναι αφόρητη και αφορά τις ανθρώπινες αξιες και μόνο.
Αυτά. Όχι κάποια μεγάλη ταινία, σίγουρα όμως ενδιαφέρουσα. Και με εξαιρετική ηθοποιία, το είπαμε...