ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΑ ΣΤΟ "10 CLOVERFIELD LANE"

 

Το "10 Cloverfield Lane" (2016) είναι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Dan Trachtenberg και μου άρεσε πολύ στο είδος της. Δεν βλέπουμε συχνά πλέον καλή επιστημονική φαντασία.

Μια κοπέλα τραυματίζεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Όταν συνέρχεται βρίσκεται σε ένα υπόγειο καταφύγιο, φτιαγμένο και πλήρως εξοπλισμένο ώστε να επιβιώσουν λίγοι άνθρωποι σε περίπτωση παγκοσμιας καταστροφής. Μαζί της βρίσκεται ένας νέος άντρας και ο μεσήλικας δημιουργός του καταφυγίου, ο οποίος της εξηγεί ότι εξωγήινοι εισβολείς έχουν καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού και έχουν μολύνει τον αέρα ώστε να είναι αδύνατο να επιβιώσει κάποιος στην ύπαιθρο. Τέλος, ότι ο ίδιος την έσωσε από το δυστύχημα και τη μετέφερε εκεί, όπως, λίγο πριν, είχε δεχτεί και το νεαρό. Οι τρεις τους θα ξεκινήσουν μια αβέβαιη και συχνά δύσκολη συμβίωση, δίχως καμιά επαφή με τον έξω κόσμο...

Εξ ορισμού κλειστοφοβική ταινία, αφού σχεδόν ολόκληρη διαδραματίζεται στο υπόγειο καταφύγιο, διαθέτει τρεις μόνο ηθοποιούς, με πολύ καλό τον Τζον Γκούντμαν στο ρόλο του ντε φάκτο ῾´αρχηγού῾῾ του τρίο. Το φιλμ κινείται εξ ίσου στο χώρο της επιστημονικής φατασίας και του ασφυκτικού ψυχολογικού θρίλερ. Όσο η ταινία προχωρά, οι αμφιβολίες εντείνονται: Για το τι ακριβώς συμβαίνει ῾῾εκεί έξω῾῾, για την ψυχική κατάσταση του βασικού ήρωα, για την επιβίωση όλων, ενώ συγχρόνως η αγωνία κορυφώνεται για το παιχνίδι γάτας - ποντικού ανάμεσα στην κοπέλα που, με διαρκώς αυξανόμενες υποψίες, προσπαθεί να οργανώσει μια απόδραση, και του Γκούντμαν. 

Τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, η οποία, μάλιστα, μπορεί να εγείρει το ερώτημα: Επιβίωση, αλλά με ποιες συνθήκες; Μήπως ακόμα κι αυτή χάνει την αξία της κάτω από καταπιεστικές συνθήκες; Ταυτόχρονα τίθενται ερωτήματα για το θέμα της εξουσίας και των ορίων της. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η θρίλερ πλευρά του φιλμ γίνεται όλο και πιο αγωνιώδης... Ενδιαφέρον!