"Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ" ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

 

Ο Rolf de Heer είναι ολλανδός, αλλά γυρίζει ταινίες στην Αυστραλία (μάλλον ζει εκεί). Το 2022 κάνει την "Επιβίωση της Ευγένειας" (The Survival of Kindness), μια πραγματικά ασυνήθιστη μετακαταστροφική ταινία.

Μετά από σχεδόν ολική καταστροφή από επιδημία οι λευκοί σκοτώνουν εν ψυχρώ και άνευ λόγου οποιονδήποτε έχει διαφορετικό χρώμα απ' αυτούς, εκτός από κάποιους που διατηρούν ως σκλάβους με απάνθρωπες συνθήκες. Μια μαύρη γυναίκα που έχει αφεθεί στην έρημο να πεθάνει μαρτυρικά καταφέρνει να δραπετεύσει. Ακολουθεί μια αληθινή οδύσσεια σε έναν εφιαλτικό, απάνθρωπο κόσμο.

Η ταινία μπορεί να θεωρηθεί έως και ως πειραματική: Σχετικά αργή, δίχως να διευκρινίζει πολλά πολλά για τα πώς και τα γιατί (καλά κάνει κατά τη γνώμη μου), με ένα προφανές και απλό αντιρατσιστικό μήνυμα, ξετυλίγεται αργά και υπνωτικά... αλλά παρ' όλα αυτά - και παρά τον συνειδητό μινιμαλισμό της - λέει αυτά που θέλει να πει. Δείχνει ελάχιστη βία, κι όμως η βία και η άγρια καταπίεση βρίσκονται παντού... αλλά συνήθως εκτός πλάνου. Ωστόσο με τόσα λίγα που δείχνει υποβάλλει απόλυτα το εφιαλτικό κλίμα. Κερασάκι στην τούρτα; Υπάρχει ήχος, υπάρχουν λίγοι διάλογοι, αλλά αυτοί είναι σε μια (μελλοντική ίσως) ακατάληπτη γλώσσα, οπότε δεν υπάρχουν καθόλου υπότιτλοι. Άλλωστε δεν χρειάζεται γλώσσα. Αρκεί αυτό που συμβαίνει.

Ναι, είναι κυρίως άσκηση ύφους, αλλά προσωπικά τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και με απροσδόκητο τέλος. Φυσικά, το καταλάβατε, δεν είναι για πολλούς. Μόνο για όσους ψάχνουν κάτι διαφορετικό από το mainstream σινεμά. Νομίζω όμως ότι ακόμα κι αν δεν σας αρέσει, θα συμφωνήσετε ότι πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη πρόταση.

ΖΩΗ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ 10 ΚΑΝΟ

Τα "10 κανό" του ολλανδού Rolf de Heer, γυρισμένο στην Αυστραλία και με ηθοποιούς αποκλειστικά aboriginals (ερασιτέχνες οι περισσότεροι), είναι πρώτα απ' όλα μια ταινία εθνογραφικού ενδιαφέροντος. Κρατώντας αυτούσιο τον τρόπο αφήγησης των ιστοριών του λαού αυτού, μας μεταφέρει στο μακρινό παρελθόν, πριν ακόμα πατήσουν εκεί οι λευκοί, και μας μιλά για τον εντελώς ξένο σε μας τρόπο ζωής τους, τις συνήθειες τους, τις συγκρούσεις, τους μύθους και τη θρησκεία τους, τον έρωτα και τον θάνατο. Η πλοκή είναι απλή και περνά συνειδητά σε δεύτερη μοίρα, αφού, όπως είπαμε, πρωτεύοντα ρόλο παίζει η αναπαράσταση ενός οριστικά χαμένου πλέον τρόπου ζωής (οι αυτόχθονες aboriginals εξολοθρεύτηκαν από τους λευκούς άποικους και οι λίγοι που έχουν απομείνει ζουν σήμερα σε κατάσταση εξαθλίωσης στις πόλεις ή σε καταυλισμούς, χωρίς ποτέ να ενσωματωθούν απόλυτα στη σύγχρονη αυστραλιανή κοινωνία). Ενδιαφέρον, ανάμεσα στα άλλα, έχει και ο τρόπος διευθέτησης των μεταξύ τους διαφορών με έναν ιδιόρυθμο τρόπο "μονομαχίας" ανάμεσα σε δύο άτομα διαφορετικών φυλών που συγκρούστηκαν, προκειμένου να αποφευχθεί ένας πόλεμος.
Η γραφή είναι σχεδόν ντοκιμαντερίστικη και ο τρόπος αφήγησης ίσως ξενίσει αρκετούς θεατές. Συνολικά, αρκετά ενδιαφέρουσα ταινία, που απευθύνεται όμως αποκλειστικά σε κοινό που τον ενδιαφέρουν παρόμοια, εθνογραφικής φύσης θέματα. Κοινώς ταινία για λίγους.