"Η ΖΩΗ (ΚΑΙ Η ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ) ΤΟΥ ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΓΚΕΪΛ῾῾

 

Το 2003 ο Alan Parker (1944-2020) γυρίζει την τελευταία του ταινία, τη ῾῾Ζωή του Ντέιβιντ Γκέιλ῾῾ με τον Κέβιν Σπέισι, την Κειτ Γουίνσλετ και τη Λόρα Λίνεϊ στους κύριους ρόλους.

Ο ομώνυμος ήρωας είναι ακτιβιστής υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής στις ΗΠΑ. Βασικό επιχείρημα της ομάδας τους είναι ότι υπάρχει η πιθανότητα λάθους και η πολιτεία να δολοφονήσει κάποιον αθώο. Κάποια στιγμή όμως κατηγορείται ο ίδιος για τη δολοφονία στενής συνεργάτιδας και φίλης του και καταδικάζεται σε θάνατο! Η υπόθεση παίρνει δημοσιότητα και μια δραστήρια δημοσιογράφος καλείται από τον ίδιο να του πάρει μια τελευταία συνέντευξη. Σιγά ῏σιγά ξετυλίγεται μπροστά μας το τι έχει συμβεί - και, ας σας το πω από τώρα -στο τέλος σας περιμένει μια μεγάλη ανατροπή.

Ο Πάρκερ παίρνει μια ιστορία που θα μπορούσε να γίνει ένα φιλμ στρατευμένο υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής και το μετατρέπει σε αγωνιώδες θρίλερ αστυνομικής υφής με πολλές, όπως είπαμε, ανατροπές. Τελικά φτάνει να μελετά όχι το προφανές θέμα, αλλά αυτό του εκατέρωθεν φανατισμού και των εμμονών. Ή μάλλον ποιά είναι τα όρια ανάμεσα στη αδιάλλακτη πάλη για μια ιδέα και τον φανατισμό; Ως πού μπορεί να φτάσει η συτράτευση σε κάτι (άσχετα αν αυτό θεωρείται θετικό ή αρνητικό); Πως αποτιμά κανείς την αλήθεια ή το ψέμμα και πότε το ψέμμα μπορεί να αποβεί χρήσιμο;  Βέβαια στην επιτυχία της ταινίας συμβάλλουν και οι πολύ καλές ηθοποιίες.

Το παρακολύθησα δίχως καθόλου να κουραστώ. Το αντίθετο μάλιστα. Μια μόνο αντίρρηση: Θεωρώ τραβηγμένη και σχεδόν εξωπραγματική την τελική ανατροπή που σας έλεγα. Αυτή ακριβώς είναι που μετατοπίζει το νόημα και την οπτική του φιλμ, αυτή ακριβώς όμως μου φάνηκε απίθανη. Κατά τα άλλα συνιστώ την ταινία.