῾Ἡ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΤΑΞΙΔΙΩΤΗ῾῾ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΠΙΣΩ...

Το "Time Traveller's Wife῾῾, βασισμένο σε βιβλίο, μεταφέρθηκε στην οθόνη το 2009 από τον Robert Schwenke, γερμανό που δουλεύει στο Χόλιγουντ. Ο Έρικ Μπάνα και η Ρέιτσελ ΜακΆνταμς ερμηνεύουν τους βασικούς ρόλους.

Ο ήρωας της ταινίας γεννιέται με την απίστευτη ιδιότητα να ταξιδεύει στο χρόνο. Όχι όμως με τη θέλησή του. Το ῾ταξίδι῾ πραγματοποιείται εντελώς ξαφνικά, απροειδοποίητα, κι εκείνος μπορεί στα καλά καθούμενα να μεταφερθεί σε οποιοδήποτε σημείο του παρελθόντος ή του μέλλοντός του - και να εξαφανιστεί για λίγο, έως ότου επιστρέψει και πάλι, από το εκάστοτε παρόν του. Απλώς ο χρόνος δεν κυλά γραμμικά γι᾽αυτόν Αυτή η μη γραμμικότητα θα καθορίσει ολόκληρη τη ζωή του.... 

Συμπαθητική ταινία επιστημονικής φαντασίας, από εκείνες που ασχολούνται με τα χρονικά παράδοξα. Αυτό που την ξεχωρίζει από την πλειοψηφία του πολύ ενδιαφέροντος (για μένα) αυτού υποείδους, είναι ότι δεν βασίζεται στη δράση, σε παράδοξες αποστολές, στις απόπειρες  σωτηρίας του κόσμου και άλλα μεγαλεπήβολα τέτοια. Εδώ το ταξίδι στο χρόνο αφορά αποκλειστικά τον ίδιο το χρονοταξιδιώτη και τη ζωή του. Και τους πολύ κοντινούς του ανθρώπους βεβαίως. Και, κατά βάθος, πρόκειται για μια αισθηματική, και μάλιστα ρομαντική, ταινία. Στο φιλμ προέχουν οι σχέσεις του ήρωα με τη γυναίκα του, που είναι τη γυναίκα που αγαπά, και την κόρη του. Σύντομα μάλιστα θα καταλάβουμε ότι πρόκειται για μελαγχολικό φιλμ. Ο έρωτας και η πιθανότητα να είναι αιώνιος είναι το θέμα του.

Ίσως κάπου να μου έμειναν σκοτεινά σημεία για το μηχανισμό του χρονοταξιδιού. Δεν έχει και πολλή σημασία. Δείτε το ως ένα μάλλον χαμηλότονο φιλμ, ευαίσθητο και αρκετά τρυφερό, που δίνει μια άλλη διάσταση στις ταινίες με ταξίδια στο χρόνο. Κι αυτό είναι ευπρόσδεκτο.

FLIGHTPLAN: ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΚΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ

Ο Robert Schwenke είναι γερμανός, αλλά δουλεύει εδώ και χρόνια στο Χόλιγουντ. Το 2005 γυρίζει το θρίλερ "Flightplan", το βασικό ατού του οποίου είναι η πρωταγωνίστρια Τζόντι Φόστερ και η πάντοτε καλή ερμηνεία της.
Η οποία εδώ είναι σούπερ μηχανικός αεροπλάνων. Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του συζύγου της - επίσης μηχανικού αεροπλάνων - επιβιβάζεται με τη μικρή της κόρη σε σούπερ ντούπερ αεροσκάφος για να επιστρέψει από το Βερολίνο στη Νέα Υόρκη. Και κάπου εκεί, στα μέσα της πτήσης, η κόρη εξαφανίζεται και οι συνεπιβάτες μάλλον δεν θυμούνται αν όντως συνοδευόταν από μια κόρη ή όχι. Από εκεί και πέρα το φιλμ αποτελείται από την αγωνιώδη προσπάθεια της μητέρας να καταλάβει τι συνέβει και να λύσει το μυστήριο. Από ένα σημείο και μετά μάλιστα θα αρχίσει να αμφισβητέίται και η ίδια της η διανοητική κατάσταση (μήπως φαντάζεται ότι συνοδευόταν από την κόρη της;)
Όπως καταλαβαίνετε έχουμε να κάνουμε με ένα θρίλερ μυστηρίου (χιτσκοκικού στιλ), το οποίο ποντάρει στην εξ ορισμού κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, αφού έχουμε να κάνουμε με τον περιορισμένο χώρο ενος αεροπλάνου εν πτήσει. Τα πράγματα κάνει πολύπλοκα το γεγονός ότι το σκάφος είναι πραγματικά τεράστιο : Διόροφο, με πολύπλοκους χώρους και διαρύθμιση, με αχανείς αποθηκευτικούς χώρους κλπ. Καθόλου απλό να το ψάξεις ολόκληρο... Από την άλλη υπάρχει η δυνατή ερμηνεία της Φόστερ, το πείσμα και η επιμονή της οποίας αποτελούν βέβαια μια επιβεβαίωση της δύναμης του "μητρικού φίλτρου". Και βέβαια ο σκηνοθέτης προσπαθεί να  δημιουργήσει όσο περισσότερο σασπένς γίνεται.
Το πρόβλημα για μένα είναι η - υποτίθεται - απρόβλεπτη και ανατρεπτική "λύση", η οποία δεν μου γίνεται ιδιαίτερα πιστευτή. Για να είμαι ακριβέστερος τη βρήκα τραβηγμένη απ' τα μαλλιά. Όντως, αν συμβούν όλα αυτά και αν όλα συμπίπτουν με... τότε θα... ΟΚ, έχω κάπως κουραστεί να βλέπω τέτοιου είδους θρίλερ που βασίζονται σε απιθανότητες. Τα πετυχημένα δείγματα του είδους βασίζονται σε περισσότερη αληθοφάνεια. Πάντως, κατά τα άλλα, δεν βαρέθηκα. Η ταινία νομίζω ότι κρατά τον θεατή, η Φόστερ είναι πάντα καλή... Δεν μετάνοιωσα λοιπόν που το είδα, αλλά ούτε νομίζω ότι πρόσθεσα κάτι σημαντικό στην κινηματογραφική μου παιδεία...