"SIDE EFFECTS" : ΑΛΗΘΕΙΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΕΙΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

 

Το έχω ξαναπεί: Ο Steven Soderbergh έχει καθιερώσει ως στιλ το... μη στιλ. Όχι μόνο με την έννοια ότι είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο, αλλά και για το ότι έχει κάνει τρομερά διαφορετικές μεταξύ τους ταινίες (διαφορετικές σε όλα). Το "Side Effects" (Παρενέργειες) του 2013 είναι μιας αστυνομικής πλοκής ιστορία με ενδιαφέρον, αφού ασχολείται με το θέμα των ψυχοφαρμάκων και των αμφιβόλων συνταγογραφήσεών τους. Με τους Τζουντ Λο, Ρούνι Μάρα και Κάθριν Ζέτα Τζόουνς.

Όπου μια εύθραυστη ψυχολογικά κοπέλα δολοφονεί τον άρτι αποφυλακισθέντα σύζυγό της, φυλακίζεται φυσικά η ίδια, αλλά σύντομα αποδεικνύεται ότι ο φόνος έγινε υπό την επήρεια ενός νέου ψυχοφαρμάκου με αμφίβολα ακόμη αποτελέσματα. Οπότε οι κατηγορίες αρχίζουν να βαραίνουν τον ψυχίατρό της, ο οποίος της το χορήγησε χωρίς να το ψάξει σε βάθος...

Σχετικό σασπένς, σεναριακές ανατροπές, ενδιαφέρον θέμα (τα ψυχοφάρμακα, ελαφρά ή ισχυρά, αποτελούν σχεδόν καθημερινότητα στο σύγχρονο δυτικό κόσμο, δείχνοντας έτσι πολλά γι᾽αυτόν και την ποιότητά του), αλλά και κάπως too much τέλος (ντε και καλά να καταπλήξουε με την τελική ανατροπή). Δεν μπορώ να το εκφράσω ακριβώς, αλλά κάτι δεν μου πήγε καλά στο φιλμ. Πάρ᾽όλα αυτά δείτε το ως σχετικά ενδιαφέρον και ως αστυνομικό και θεματικά. Μέχρις εκεί όμως. 

OCEAN'S 13... ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΟΥΝ...

Κάποτε εκτιμούσα περισσότερο τον Steven Soderbergh. Δηλαδή ακόμα τον εκτιμώ, αλλά στις υπόλοιπες δουλειές του, όταν δεν κάνει τα Ocean's κάτι. Ποτέ δεν υπήρξα φαν της σειράς, που νομίζω ότι γίνεται περισσότερο για να βάλει μαζί (στην τιμή του ενός) όσο πιο πολλούς σταρς μπορεί, παρά για οποιονδήποτε άλλον λόγο. Σα να μην έφτανε αυτό, νομίζω ότι οι Ωκεανοί όσο πάνε και χειροτερεύουν.
Στην τελευταία "συνέχεια" η ομάδα των απατεώνων με το πολύ υψηλό IQ προσπαθεί όχι να κλέψει, αλλά να δυσφημίσει και να οδηγήσει σε οικονομική κατάρρευση ένα πελώριο, πολυτελές ξενοδοχείο - καζίνο που με δόλια μέσα έχει αποκτήσει από έναν φίλο και δάσκαλό τους ο κακός Αλ Πατσίνο. Η ιδέα είναι διασκεδαστική, αλλά αναλώνεται στις απίθανες ενέργειες όλων που κάνουν τα πάντα (παρεμβαίνουν σε μεξικάνικα εργοστάσια, εγκαθιστούν high tech gadgets και ό,τι άλλο φανταστείτε) για να ρίξουν έξω το ξενοδοχείο. Κι όλα αυτά με ελάχιστο χιούμορ, που εδώ είναι το ζητούμενο. Έτσι, πολύ σύντομα έπιασα τον εαυτό μου να βαριέται αφόρητα και τα βλέφαρά μου να κλείνουν, και από ένα σημείο και πέρα έπαψα να παρακολουθώ με ποιον απίθανο, υπερσυντονισμένο τρόπο και με ποια υψηλή τεχνολογία και εξαρτήματα θα κλέψουν το τάδε διαμάντι, θα παρέμβουν στη ρουλέτα, θα πειράξουν τους "κουλοχέρηδες" και δεν ξέρω τι άλλο. Πολύ απλά δεν με ενδιέφεραν καθόλου οι πολύ προχωρημένες τεχνολογίες και τα ηλεκτρονικά μαραφέτια. Βρήκα άλλωστε τη σκηνοθεσία άνευρη και το όλο αποτέλεσμα επίπεδο.
Δεν παρακολούθησα τελευταία τα box office και δεν ξέρω πώς πήγε στην Αμερική η ταινία. Ελπίζω να μην πήγε καλά, για να ασχοληθεί με τίποτε πιο ενδιαφέρον ο Σόντερμπεργκ. Αν όμως έβγαλε καλά λεφτά, φοβάμαι ότι για πολλά χρόνια ακόμα θα βλέπουμε τους Oceans να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. Θα βλέπετε μάλλον. Εγώ θα βρω τίποτα καλύτερο να κάνω.